Yalnızlığa dayanırım da bir başınalığa asla
Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka
Bir dost göz arayışıyla saat tıkırtısıyla
Korkmam, geçinip gideriz bir mutlulukla
Ama 'Günün aydın, akşamın iyi olsun' diyen biri olmalı
Bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda
Yoksa zor değil, hiç zor değil demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya
Ama 'Çaya kaç şeker alırsın? ' diye soran bir ses olmalı ya ara sıra...
Köpek severler kahveyi, kedi severler çayı tercih eder. Buna hiç dikkat etmiş miydin?
Atları, çocukları, çiçeklerden en çok papatyayı. (Sardunyayı)
Karpuzu, inciri.
Denizi, dağı, taşı dereyi, tepeyi, ağaçları, yeşilin her tonunu, mavinin huzurunu. Çayı, kitapları.
Ekmeği, dikmeyi, yazmayı.
Fotoğraf çekmeyi.
Göğe bakınca nefes aldığımı hissetmeyi, mum bitene kadar şiir dinlemeyi.
Annemi... Dua etmeyi...
Şehirlerden Mekke'yi, Medine'yi, Kudüs'ü sonra İstanbul'u.
Yağmur rahmettir diye ıskalamayıp ıslanmayı.
Kalabalıklar yerine sessiz sakin yerdeki ağaca yaslanıp uzun uzadıya oturmaları. Eskileri kıyıda köşede kalmış anısı olan küçük değerli şeyleri seviyorum.
Hatta kışı, karı, boranı dahi seviyorum çok üşümeme rağmen.
Hiç değilse ne oldukları insanın hayatına hangi taraftan esecekleri belli.
Varmış bayağı değil mi?
Çaydanlığın kapağındaki plastik eridi. , üstünü krom sahanla kapatıyorum. Tek demlik de içiyorum çayı . çay içtiğimin kupa bardağımın kulpu aldığım günden beri kırık. Üstünde bir kahve makinesinin ismi yazılı. Haftada bir yıkıyorum çay lekelerinden sararmış içini. Dışına dokunmuyorum. Dışı beni yansıtıyor, içi ağzımı yakıyor. Halımı gırgırlıyorum
