Mustafa Kemal Atatürk'ün Söylediği 75 Söz | Atatürk Sözleri ve Anlamları
Cumhuriyetimizin kurucusu, başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk, yaşam şekli ve üstlendiği görevleri gereği çok yönlü bir liderdi. Verdiği demeçler, söylediği sözler, aktardıkları ve daha nicesi hayatın her alanında önemli tavsiye, fikirler ve sözleri içeriyor. Spor,
Umarım benden bıkmazsın, seversin herkes önce sevdiğini söylerdi umarım sonra bırakmazsın. Söyledikten sonra ağzıdan bir laf çıktıktan sonra hele bir de inandırıcılığı varsa benim inanasım deli gibi kanacağım sevilmeye hasretle kaldığım zaman gelmişse, Yapamıyorum demezsin olmuyor demezsin senden önce başkası vardı seninle de onu unutma
eflatun gözlerin olduğunu bilmiyordum
gece yarısını yaşamaktan yorgunum
ayazın avucunda unutmuştun ellerini
önünden geçtiğim halde beni tanımadın
ben değiştim biliyorum hem sakal bıraktım
şiirlerim külrengi kumrular gibi uçuyorlar
bakır çalığı göklere katiyen tahammülüm yok
hele paris’in gökleri aklımı başımdan alıyor
bana seni senden evvelki
O, nerede, ne ve nasıl konuşulması gerektiğini bilen biriydi gerçekten. Hiçbir patavatsızlığa rastlamadım onda. İfrat ve tefrit mevzusunda, durması gereken yeri de bilirdi. Ciddi, öte yandan samimi; bilgili ama ilminin kölesi değildi. Kölelikten kasıt, ilmiyle caka satmaması... İlme ne kadar değer veriyorsa, muhataplarının da o denli önem vermesine dikkat ederdi sadece. Ziyadesiyle konuşkan ve meraklıydı, onu konuşturabilirseniz pek tabii.
Bir hocam vardı. Sakin, emin, saygılı ve kullandığı sözlere çok dikkat eden biriydi. Yaşamak, onu bu hâle getirmişti. Bazen yaşadıklarını/yaptıklarını anlatırdı, bu yüzden rahatlıkla bunu söyleyebiliyorum. Yukarıda bahsettiğim de başka bir hocam, geçmişte kalmış epey. Onu hayatın bu noktasına getiren ne yaşamış olabilir, merak ediyorum şimdi. O zamanlar hiç merak etmedim. Pek düşündüğüm de söylenemez gerçi. Herkesin hayatla baş etmeye çalıştığı bir dönem vardır, o vakit kiminle muhatap olduğunuza dikkat edemezsiniz. Bu hocam da onlardan biriydi işte. Fark ediyorum ki içten içe onu örnek almaya çalışmışım. Çalışmakla kaldığım doğrudur, zira o, nevi şahsına münhasır biriydi. Ona benzemem mümkün değildi. Hâlâ bir temsil olduğu da doğrudur. Çünkü örnek almak isteyeceğim çok az insan vardır yaşayan. En azından tanıdıklarım kadarıyla... Yoksa herkesin örnek alabileceği sayısız insan vardır elbet. Onunla bir yerlerde tekrar karşılaşsak mutlu olurdum herhâlde. Şimdi ne durumda olduğunu merak ediyorum. Belki o zaman sorabilirim: "Yorulmanın en güzel yanı diyebilir misiniz, yaşamaya?"
İngiltere’de büyük bir holdingin önünde bir kambur adam köşeye kurulmuş bir büfede bir şeyler satmaktadır. Holding in sahibi de her sabah ve akşam gelip geçer iken kambura; “günaydın kambur, iyi akşamlar kambur, nasılsın kambur, işler nasıl kambur ?” diye seslenirmiş. Seneler sonra bir sabah; “günaydın kambur” der, kambur da; döner bıçağını çekip
ARKADASLAR OKUYUN OKUTTURUN
