64 syf.
·
Not rated
Ne demiş sevgili Zarifoğlu:
“Sana kitap hediye edeni unutma.
Sana kitap okuyanı hiç unutma!”
Hem hediye edelim hem okuyalım. Unutulmaz olalım.
Çocuklara hikaye okumayı sever misiniz?
Sesli okumada ister istemez cümlelere bir ruh veriyoruz. Hem biz hem de çocuklar keyifleniyor. Çocuklarla zaman geçirmenin büyülü bir yanı var. Bedeni eğitmenin
Ezilen halkını ezilmeye baş eğdiren eser!
Ezilen bir halkın aydın evladı ezilmeyi yüceltemez, yüceltmemeli!
Bu kitabı okurken duygulanmayan, milliyetçi damarı tutmayan, Uruzkul’a yaptıklarından ötürü sinirlenmeyen, Mümin dedenin sevgi ve şefkatini hissetmeyen, dayak yiyen teyzeye isyan etmesi için içten içe kızmayan var mıdır?
Çocuğun yaşadıklarına üzülüp bir mucize bekledim kitabın
“ Adem’den gelen insanlar kardeşken şu yangın yeri dünyada,Allah’a giderken nedense düşmandır.Düşmeden köprüden ve onlardan olmadan hatta onlar yerine utanarak yaşamak işte bakışlarından insanları anlayabilmenin olmazsa olmazıdır.”
Komiser Ayaz ve ekibi ile çıktığımız yolculuk sonrası kitabın kapağını kapattığımda epey bir süre sessiz kaldım.Okuduklarım,araştırdıklarım ve sorguladıklarım hepsi ayrı bir dünya diyebilirim.Polisiye tarzı ile başlayan kitabımız sonrasında öyle bölümler ile devam ediyor ki ve geçişlerdeki bağlantıların mükemmelliği ile karakterler üzerinden verilmek istenen mesajlarla baş başa kalıyorsunuz.Olayların örgüsü hiç bozulmadan farklı dünyalara yelken açıyorsunuz her sayfada.
Sizlere bu kitabımızı inanın nasıl yorumlayacağımı bilemiyorum.Neresini anlatsam diğer tarafı eksik kalacak.Nacizane bir benzetme yapmak istiyorum.Harika bir mekâna davet ediliyorsunuz.İçeri girdiğinizde farklı bir dünya ile karşılaşıyorsunuz.Her masada mükemmel yiyecekler mevcut her birinin tadına bakmak istiyorsunuz.Yedikleriniz sizde öyle bir lezzet bırakıyor ki hemen sorup soruşturma derdine düşüyorsunuz.İçinde ne var nasıl yapılmış.Öğrendiğiniz her ayrıntıyı not alıyorsunuz.Her yiyecek ayrı bir dünya ayrı bir lezzet ve ayrı bir tarz.Günün sonunda öyle bir doyuma ulaşıyorsunuz ki bu mekân için artık müdavim olabilirim kararınız oluşuyor.
Kısacası şunu söylemek istiyorum;bazı kitapları yorumlarken zorlanıyorum.Tek söyleyebileceğim lütfen alın ve okuyun o muhteşem gizem dolu dünya’ya girmek bilgilerin ışığında yol almak biz okurlar için muhteşem bir duygu.
Aylak olun aylak aylak :)
Çarpıcı bir kitap diyebilirim. Çünkü gerçekten etkileyici. Kitabın ilk bölümü Erasmus'u hatırlattı bana. Deliliğe övgü kitabında Erasmus da benzer şeyleri dile getirmişti sanki. Ana fark ise Erasmus 'cahilliği' öne sürerken Russell aylaklıktan dem vurmuştur. Russell fazla çalışmanın gerekli verimi beraberinde getirmedigini dile getiriyor eserinde.
“Uçuş Denemeleri”, İbrahim Tenekeci’nin kenarda köşede kalmış kısa yazılarından, denemelerinden oluşuyor. Bir solukta biten, hacmi küçük, muhtevası ve yekûnu ise çok büyük bir eser. Tenekeci, çevresindeki her olayı iyi gözlemleyen, kişilere ve olaylara farklı bir bakış açısı ile yaklaşan bir isim. Onun için bir süper markette dikkatini en çok çeken şey ürünlerin fiyatları değil, gıda reyonuna bakan çalışanın biraz zayıf olmasıdır. Raflarda duran o gıdaların, olması gereken yerlerden birinin de o çalışanın midesi olduğunu düşünür ilkin. Onu farklı kılan da budur, kalbinin hassasiyetidir. Tenekeci’nin kitaplarında elde etmeye çabaladığım şey, onun bakış açısını yakalamak, bunu başaramasam bile hiç olmazsa ucundan, kıyısından tutmak. Onun eserlerini okumak, benim için, daha hassas bir birey olmak uğruna sistematik bir plan dâhilinde çabalamaktır. Tenekeci’nin kalbine sağlık, ruhuna sağlık…
“Nerede bir cenaze görsem, vaktim müsaitse eğer, hemen cenazenin peşine takılıyor, namazını kılıyor, hakkımı helal ediyor, mezarlığa gidiyor, gömülene kadar rahmetlinin yakınıymış gibi yapıyorum. Bir cenaze daha. Cenaze arabası önden gitti, yirmi kişi kadar ola bizler, camiye yürüyerek gittik. Yolda, döviz bürosunun önünden geçerken, neredeyse herkes, başını döviz bürosunun elektronik panosuna çevirdi ve o an, grup biraz yavaşladı. Ben, hemen önümdeki hacı amcaya çarptım. Aslında hacı amcaya değil, dünyaya çarptım.”
🍀Dostoyevski Karamazov kardeşler de "Allah olmazsa ne olur" u tartışır. "Allah olmazsa herşey mübahtır" der tiplerden birisi... Bu sonsuz bir umutsuzluktur. İnsanlar Allah a inanmazlarsa onları kötülük yapmaktan insanlık duyguları alı koyar. Ya insanlık duyguları iflas etmişse diyor Yaşar Kemal kitabın önsözünde....
🍀İşkence
