Fakat korkarım bazı kimseler, büyümelerine, yaşlanmalarına karşın ruh ve ahlâk yönünden olgunlaşamazlar. Cinayetin fena olduğunu bilirler ama bunu hissedemezler. Şimdiye kadar rastladığım katillerin samimi olarak pişmanlık duyduklarını hiç sanmıyorum... Belki de bu Kabil'in vurduğu damga. Katiller, normal insanlardan ayrıdırlar. Çok başkadır onlar. Cinayet, kötü ve yanlış bir şeydir ama... onlar için değil.
Ablasından daha iyi donanıma sahip olmasına rağmen Mary, Anne'in anlayışına ve öfkesine sahip değildi. İyi, mutlu ve uygun bakıma sahip olmasına rağmen, harika bir mizah anlayışı ve mükemmel bir ruh hali vardı; ama herhangi bir rahatsızlık onu tamamen batırdı. Yalnızlık için hiçbir kaynağı yoktu; Elliot'ın kendine verdiği önemden hatırı sayılır bir pay miras aldığı için, kendisinin ihmal edildiğini ve kötü kullanıldığını düşünmenin getirdiği diğer sıkıntıları artırmaya çok yatkındı. Kişisel olarak her iki kız kardeşten de aşağı durumdaydı ve gençliğinde bile ancak "iyi bir kız" olma onuruna ulaşmıştı. Şimdi, dört yaz ve iki çocuğun etkisi altında, bir zamanların zarif mobilyaları giderek eskimeye yüz tutmuş olan küçük güzel oturma odasındaki solmuş kanepede yatıyordu; ve Anne ortaya çıktığında onu selamladı:
“Demek sonunda geldin! Seni asla görmemem gerektiğini düşünmeye başladım. O kadar hastayım ki zar zor konuşabiliyorum. Bütün sabah tek bir yaratık görmedim!”
Anne, "Sizi hasta bulduğum için üzgünüm," diye yanıtladı. "Perşembe günü bana çok güzel bir hikaye gönderdin!"
“Evet, elimden gelenin en iyisini yaptım; Her zaman öyle yaparım: ama o zamanlar iyi olmaktan çok uzaktım; ve hayatımda hiç bu sabahki kadar hasta olduğumu sanmıyorum; yalnız bırakılmaya pek uygun olmadığından eminim. Diyelim ki birdenbire korkunç bir şekilde yakalandım ve zili çalamadım! Yani Lady Russell dışarı çıkamadı. Bu yaz bu eve üç kez girdiğini sanmıyorum.”
“Oysa dünyayı güzellik kurtaracak,tabii dünya kurtulmak istiyorsa,hiç sanmıyorum ya,dünyanın gidişi gidiş değil.”
Öyle zannediyorum ki onlar ölünce ağlamayacağım. Çünkü insan ölene ağlamaz. Ölen için yapamadığı güzel şeyler için ağlar. Ben sevdiklerime yapabileceğimin en iyisini yapıyorum şimdi. Onları asla ihmal etmeden yaşıyorum. Onlar ölünce ağlayacağımı inan ki hiç sanmıyorum. Çünkü ben bahçeden su çıktığı gün, onların öldüğünü hissettim. Yani bu benim hakikaten son şansım. Senin de öyle.
Sayfa 41 - Kashna Kitap AğacıKitabı okuyor
"Senden bir daha hiç korkacağımı sanmıyorum Bessie; çünkü sana çok alıştım. Şimdi artık yeni gittiğim yerdeki insanlardan korkacağım."
"Onlardan korkarsan sevmezler seni."
"Senin beni sevmediğin gibi, öyle mi, Bessie?"
"Ben seni sevmiyor değilim ki, Jane! Seni ötekilerin hepsinden çok severim belki de."
"Seviyorsan bile hiç göstermiyorsun."
Sayfa 93Kitabı okudu
Vites düşürüp yavaşlıyor ve aracı yol kenanna çekiyorum. Araba durunca hiç beklemeden iniyor ve yanı
başımda oturan Damien'ın üzerine çıkıyorum. Bu harikaydı tek kelimeyle nefes kesiciydi. Onu vahşice tutkuyla öpüyor ellerini bacağıma yapıştırıyorum: Titriyor muyum? Tannm arabanın hızını hala vücudumda hissedebiliyorum.
Kaşlarını kaldırarak Erkekler ve oyuncaklan öyle mi? Bana kalırsa bu bebek kızlara da hitap ediyor. diyor. Hem de nasıl. Onu yeniden öpmeye başlayınca dudaklannı aralayıp dilimi anyor. Elleri bluzumda geziniyor
ve göğüslerimi yakalıyor. İnleyerek fermuarını açıyorum. Sertleşmiş bacağıma kazık gibi batan penisinden bunu anlayabiliyorum ama o muzip bir gülüşle kafasını iki yana sallayarak Hiç sanmıyorum korkarım biraz bekleyeceksin. eliyor. Alt dudağımı ısırıyorum çünkü hiç ama hiç beklemek istemiyorum. Yine de bu tatlı
işkencede davetkar bir şeyler var, arzuyla ve tutkuyla beklemek ve çaresizce onun dokunuşunu umut. etmek...
Elini bacağımın arasına daldırıyor ve zalimce ufacık bir dokunuşla beni kandırıyor. Keyifleniyorum ve bacağına daha da sert yapışıyorum. Oh bebeğim oyuncağımızı sevdiğini söyle bana diyor.
Oh evet.
Yeni bir oyunum var.
Oyun mu?
Evet. Dokunmadan seni boşaltabileceğime bahse girerim.
Sayfa 144
Bir çocuğun anne babasının söylediği bir yalanı unutabileceğini hiç sanmıyorum.
"Batı İran'ı ezmek istemez, hatta sever"
Ş.Teoman Duralı
Daha önce "Lübnan bataklık olur" diyerek uyarmıştı. Felsefe profesörü Teoman Duralı şimdi de "Lübnan savaşı İran'a saldırının ön hazırlığı mı" sorusunu yanıtlıyor. "Yahudilerin en çok sevmeleri gereken millet Fars milleti olması lazım"
Hayır, çalışacağım önce: araştıracağım. Bütün gücümü bu araştırmaya vereceğim. Bitkinlikten, hürriyeti düşünemeyecek duruma gelinceye kadar çalışacağım. Yeter bu miskinlik! Demek aylardır ölüyormuşum ben. Peki bu nasıl iş Olric? Selim de başka türlü yaşadı: yani, yaşayamadı, öldü. Belki de bu görev size verildi, efendimiz. Selim, sadece ışık mı tuttu Olric? Belki de, efendimiz. Hiç olmazsa düşünmeyi öğretseydi bana ölmeden önce. Bu kadar gizlenmeseydi. Gizlendiğini sanmıyorum, efendimiz. Biliyorum, çok şey öğrendim Olric: fakat ölümü? Onu gizliyor. Siz yaşayacaksınız, efendimiz. Ölümü bilerek yaşamak istiyorum Olric. Yaşamanın anlamını bilmek için, ölümün anlamının karanlıkta kalmasını istemiyorum. Bütün ayrıntıları henüz bilmiyorum.
Sayfa 170 - İletişim Sinan Yayınları İkinci Bölüm
"Dünyanın, istedigim gibi bir yer olacağın hiç sanmıyorum" dedi Küçük Ejderha.
"Bazı şeyleri asla değistiremem. Ama ben değiştim sanırım... Daha önce kabullenemeyeceğim şeyler
benim için sorun olmamaya başladı."
Elli Metre
Aslında uyumuyordum.Annemle babamın daha önce duyduğum konuşmalarını düşünüyordum.Gerçekten başka bir eve taşınmayı düşünüyorlarsa ne yapacaktım? Ya odamın penceresinden Ay'ın gözükmediği eve taşınırsak ? Orada artık hiç selam vermeyen komşular oturuyor olsada bir daha büyükannenin evini göremezdim. Peki Ottimo Turcaret ? Ya yeni evi sevmezse ?Bu eve çok alıştı bu yüzden başka bir yere taşınmak isteyeceğini sanmıyorum.
Sayfa 71 - Genç TimaşKitabı okuyor
"Belki bana âşıksın Luke,Ama benden hoşlandığını hiç sanmıyorum."
"Haklısın..Senden hiç hoşlanmıyorum."
Sayfa 92
