Oysa günümüzde insanlar kendilerinden korkuyorlar. En büyük ödevlerini insanın kendine karşı olan ödevini unutmuşlar. İnsanlar acınacak durumdalar. Evet, açı doyuruyor, yoksulu giydiriyorlar ama, kendi ruhları açlıktan ölüyor, çırılçıplak kalıyor. Biz insanlarda yüreklilik diye bir şey kalmadı. Belki de hiçbir zaman yoktu. Toplum korkusu -ki ahlakın temelidir- bir de Tanrı korkusu - bu da dinin gizemi- bizi yöneten işte bu ikisi. Oysa...