Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
HATRA SAYILIR INSANDAN İLGİ GÖRÜR AMA
İçinde dünya var,
Bilmem ne renginde,
Saat diliminde,
İçinde dünya var,
Karış karış hâlinde.
Herkes bir kimlik,
Anlak yalnızca dünyayı olduğu gibi almakla ilgilenirken, buna karşı İstenç dünyayı ilkin olması gerektiği gibi yapmaya geçer. Dolaysız olan, verili olan hiçbirşey İstenç için sağlam bir varlık olarak geçerli değildir, tersine salt bir görünüş, kendinde bir hiçliktir. İnsanın ahlaksal bakış açısından içinde dolanıp durduğu çelişkiler bu noktada
Sayfa 365 - İdeaKitabı okudu
Oysa fiziksel değişimin ve mesafenin yokluğunda, Holmes'un hayal gücü bile tekleyebilirdi. Hatta o gecenin başında teklemişti de. Olayların gerçekte nasıl gelişmiş olabileceğine dair bir tane bile elle tutulur ihtimal düşünememişti. Konu, basit bir etkileşimin ötesine geçen, çok daha temel ve geniş bir şekilde başkasının gözünden dünyaya bakmak
Bir kaygı Kemiriyor içimi! Ölüm korkusudur... ~ Gılgamış
Gılgamış-Enkidu
Gılgamış, dostu enkidu ölünce ilk kez hiçlik duygusuyla karşılaşır. Hiçle yüz yüze gelip varlığın bir çöküş olduğunu da kavrar aynı zamanda. Bu çöküş bir anda dünyaya atılmışlığın bilincine varır. Çünkü Tanrılar olmadan yaşaması gerektiğini fark eder artık. Bunun üzerine Tanrılara karşı olan korkusunu da yitirir. Bu da özgür olmak anlamına gelir. Özgürlükse yaşam acısı demektir bir bakıma göre. Aynı zamanda ama: Yaşamdan haz almak ve varoluşun bedensel, ruhsal ve tinsel sevincini yaşamak demektir.
Sayfa 40
Hartmann'a göre bizimkinden öte ve bizimkinden daha iyi olan doğaüstü bir dünya yoktur; tek dünya, doğal dünyadır, mekanda ve zamanda varolduğu gibi bir dünya. Herşeyin kaynağı olan irade, yalnızca bu dünyadaki somutlaşmaları içinde ve bunlar aracılığıyla var olur ve şayet irade yoksa hiçlik olacaktır. Bu yanılsamanın yaygınlığı, mezarın ötesinde bireysel varoluşumuzun devamlılığını talep eden egoizmden doğar; bu dünyada bireysel mutluluğu inkâr edenler, ölümden sonraki transendental dünyada telafi ararlar.
