Lokman Demir
@hicranimsinn
Viranşehir, 23 May
506 reader point
Joined on May 2018
Kavuşma, acıyı bünyesinde barındıran daha doğrusu besleyen dışı sevimli içi korkunç bir duygu
İnsanın isteklerine kavuşması ne acı.
Umutsu değil, umutlu ve hasretli bir boşluk içinde biteviye yüzmek, yuvarlanmak ''Her selamın bil sala'' olduğu trajik dakikalar, anlar demler..
Çocukken günler uzadıkça uzayıp giden sonu gelmez sınırsız mesafelerdi. Büyüdükçe günler, an be an görünüp kaybolan sanal bir hüviyete dönüşüverdi,
Kendimi çok güçlü sanıyordum.
Bir süre öncesine kadar bilinmez bir umudu herkesten kıskanarak gizliyordum.
Kırıldı. Bir kır çiçeğinin taç yaprağına yazdığım umut sonunda kırıldı.
Yeni bir umut için hangi bedelleri ödemem gerektiğini bile bilmiyorum.
Bu mektubu seninle konuşmanın tadını alabilmek için yazıyorum.
Telefonu elime alıp sesini duyma şansım hiç yok.
Sayfa 73Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Âdem, üsteledi, biz, dedi, seninle aynı özden yaratılmadık mı?
Israr etti Havva. Yok, dedi bir kez daha.
Aynı özden yaratılmış olsak da, uzak tutma beni kendinden. Senden başka bir ülkeden gelmiş olamam.
Ben senin eğe kemiğinim, öyle değilsemde öyleyim. Seninim ben, sendenim.
Farklı bir yurda sürgün etme. Böyle kabul et beni.
