H. İhsan Sönmez
@hihsansonmez
Görüntünüz; size el uzatmıyorsa; aynanın kırılma vakti gelmiş demektir.
yazar
Kocaeli Değirmendere
17 okur puanı
Ocak 2014 tarihinde katıldı
Çığlık Toplayıcısı
Ne kadar hüzünlüydü acılarımızın ortak kültürümüz olması…
Yaşama sevincini, mutluluğu, çocukluğu, gençliği, kadınlığı her ne varsa bütün duyguları enkaza gömülen zavallı insanlar ülkesinde artık onlardan birisiydim. Hemen yanımda yatan, ölümle pençeleşen çocuğa, sesini duyuramayan ben, nasıl olur da bu halimle çığlıkları dünyaya duyurabilirdim. Böyle kaç gün geçirdim bilmiyordum. Ara sıra gelen doktorlara bunca çığlık arasında kendi halimi nasıl sorabilirdim. Günler derin ve yaralı ruh haliyle geçerken, gün gün kendime alışmaya çalıştım. Bedenimdeki yaralar kapandıkça, içimdeki yaralar açılıyordu. Hiçbir yerim kanamıyordu ancak için için kanayan biriydim. Ta ki bir gün o gelene kadar...
Sayfa 101 - Ekinoks Yayınları
Güneşin Kızı
Sana dair ne varsa onu saklayan saklı kent varlığım, yaşanmış ne varsa antik bir şehirdir mazim. Yükselen burcum hasretinle hiç bitmeyen kış. Sevgin, kokunla yeşerecek bahardır. Kim bilir hangi iklimdedir bir meleğe söylenmemiş sözlerin kuş cenneti. Ah güneşin kızı sen bilmiyorsun, şair değil kuş cenneti bekçisiyim. İhtimal göl kuşları, söz değildir. Bir gün uyandır kalbinde uyuyan meleği. Hayat sevmektir imkânsız değildir!
Sayfa 65 - Ekinoks Yayınları
özgürlük için kanat çırpmayınca bir kuş
rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini
Sayfa 32 - Ferfir Yayınları
Okur Takip Önerileri
Çocuk ağladığında annesi ona şöyle derdi.
"Sessiz ol!Ruhları rahatsız edebilirsin! "
Sayfa 86 - Ekinoks Yayınları
Son İda
Kişinin ruhsal karanlığı sevgiye susadığı yerde başlıyordu. Her gece gölgesine düştüğünüz güneş eğer sevgiyle batmıyorsa, duygularınıza da karanlık çökmüş demektir. Onu bir sabahın aydınlığına çıkarabilmek içinse, sevgi dolu bir kalbe cesaretle girmeyi bilmek gerekiyordu. Çünkü, karanlık en çok korkakları seviyordu…
Sayfa 342 - Puslu
