Hikayem Paramparça

Şunu çok sık duydum. Falanca yazarı çok seviyordum, ama son yaptıklarından sonra onu bir daha okumayı düşünmüyorum. Demek ki Dostoyevski'nin zamanında yaşasaydın, kumarbaz diye onu da okumayacaktın. Yazarların söylediklerini fazla ciddiye almamak lazım. Edebiyat tarihi şahane şeyler yazmış berbat adamlarla dolu.

Bu geceyi de atlatırız bir şekilde. Bu geceyi atlatalım yeter Galip. Günler bizi yıkamaz. Yıksa bugüne kadar yıkardı çoktan.

"İnsan babasını seçemez. İnsan ailesini seçemez. İnsan onlar yüzünden çekeceği acıları da seçemez. Aslında insan hiçbir şeyi seçemez ama seçemedikleri arasında en çok bu üzer onu. O yüzden en iyisi unutmak ve çekip gitmektir."

Nuran Hemşire'ye "Galip korkulacak biri değildir," diyebildim en sonunda.
...
"Sadece yaptığı şeylerin insanlar üzerindeki etkisini anlayabilme yeteneğinden yoksun," diye devam ettim.

Kıyameti büyük bir gümbürtü olarak tasavvur ediyorlar ama bence sonsuz bir sessizlik olmalı. Kıyamet, dünyadaki bütün bu şamataya son verecekse eğer bunu anca sessizliğin ezici gücüyle yapabilir. Her şeyi ezebilecek tek güç sessizliktir.

"Hayır," dedi. "Boşlukta değilim. Boşluğun kendisiyim. Sonradan oluşmadı bu, böyle şeyler sonradan oluşmaz. Kendimi bildim bileli vardı o boşluk. Zamanla büyüdü ve beni kendine benzetti. Huzurlu bir adam olmak istiyordum oysa. Sakin ve güçlü bir adam. Kendi kendine yeten bir adam. Tek istediğim buydu."

"Herkes güzel bir hikayenin konusu olabilir" demişti bir seferinde dedem. "Ama bu mutlu olacağı anlamına gelmez,"