Yıllar sonra gelen İhsan Oktay Anar kitabını adeta su içer gibi kana kana okudum. Malesef bir nefeste bitti.
Kitabın ilk duyurusu yapıldığında daha önceki Amat kitabıyla ismen benzerliğinden dolayı hikaye üzerine fikir yürütmüştüm ve yanılmadım.
150 sayfalık bu kısa hikaye de tahtelbahir adı verilen deniz altında geçiyor. Fakat tabii ki yazarın muhteşem kalemi ile büyüleyici bir hal alıyor.
Okuduğum yorumlarda kitabın dilinin çok ağır olduğundan şikayet edenleri gördüm fakat ilk 50 sayfaya kadar bu duruma sabrederseniz daha sonrasında hikayenin sürükleyiciliği kat kat artarak sizi zaten içine çekiyor. Üstelik benim yazarda sevdiğim zaten bu üslup ve engin terim bilgisi. Dolayısıyla yıllar sonra gelen bu kitaptan da bu yönde bir şikayetim olmadı.
Hikaye tahtelbahir mürettebatının düşman şilebi ile karşılaşıp oradan ganimet olarak aldığı sandıktan çıkan bir garip mahlukat üzerine kuruluyor. Yazarın zamanın ruhunu yakalayıp kendi muhteşem kurgu dünyasına günümüz popüler kültüründen zombi motifleri iliştirmesi adeta okuyucular için ters köşe olmuş. Bu ters köşede "olur mu canım öyle şey hem denizcilik hem tarihi hem felsefe alanlarının yazıldığı bir hikayede zombilerin ne işi var" diye düşünürken buluyorsunuz kendinizi. Böylece yazara bir kez daha hayran oluyorsunuz.
Kitapla ilgili değinmek istediğim son nokta -çok üzücü olduğunu belirtmem gerekir- şöyle ki; kitap yazarın aslında eski bir metni alınarak oluşturulmuş. Yani korkarım ki uzun bir süre daha İhsan Oktay Anar hocadan başka yeni bir hikaye okuyamayacağız. Dilerim tam tersi olur. Okuyacaklara şimdiden bol keyifler dilerim.
