Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Tam da film olacak bir hikaye..
Gençlik yıllarından başlayıp, yaşlılığa kadar uzanan platonik, saplantılı bir aşkın hikayesi.
“Otuz küsür yıllık bir saçmalığa aşk hikayesi denebilir miydi, Ricardito?” roman baş karakterimizin kendine soruyor.
Otuz küsür yıl boyunca da aşkının peşinden gidiyor. Tam şimdi derken, kadın ortadan kaybolup başka ülkelerde farklı kimliklere bürünüp, başka yaşamlara karışıyor.
Uslu çocuk Ricardito’nun zaafı, takıntısı, aşkı, Hınzır Kız’ın ele avuca sığmayan ruhu, hep daha fazlasına yönelik isteği, korkuları, ortadan kaybolmaları varken bu birleşme ve ayrılmalar sürekli tekrarlanıyor. Bir ümit peşinde yıllar, hayat geçiyor.
Kitabı oldukça kısa bir sürede okudum zira akıp gidiyor. Ama toksik bir ilişkinin ağırlığını da üzerinize bırakıveriyor.
Llyosa, ön planda görünen hikayenin arkasına 20.yy’ın ikinci yarısının toplumsal şekillenmesini başarılı bir şekilde yerleştirmiş. Peru, Paris, Londra, Tokyo, Madrid’in anlatıldığı kısımları severek okuduğumu söylemeliyim.
Ayrıca bu kitap için yapılan kitap kapağı bu olmamalıydı diyorum.
Llyosa’nın çok daha iyi kitaplarının olduğunu biliyorum ve gözümü Teke Şenliği’ne dikiyorum.
Hınzır Kız
Mario Vargas Llosa dan Hınzır Kız, yazarın daha önce Teke Şenliği kitabını okumuştum, ve bayılmıştım. Tam bir edebiyat şöleniydi. Bir aile üzerinden dönemin siyasi arenasını da okutuyordu eser. Latin Amerika ülkelerindeki gerilla, mafya ve devlet işleri, iç savaş sonucu diktatörün tüm kadrolara ve toplum yaşamının üzerindeki yıkıcı etkilerini hem
Henüz 14-15 yaşlarında, ergenliğin başlarında, aşk hayatını toz pembe gören bir genç kız olsaydım belki severdim bu kitabı. O zamanda bunu okuyarak kendimi zehirlemiş olurdum ya neyse...
Ben ismine aldanarak aldım kitabı, öğrencisine değil de öğrencisinin hayatına dokunan bir kitap okuyacağımı zannetmiştim çünkü.
Lise son sınıf öğrencimiz ile edebiyat öğretmenimizin aşkını(!) okuyoruz bu kendini habire tekrar eden bu iki aşık arasında klişe esprilerle, anlamsız kıskançlıklarla dolu 800 küsur sayfa kitapta. Kızımız pek bir masum. Öğretmeni saçıyla oynayınca ona uzun uzun bakınca 'ay niye baktı ki bana, ay niye saçımla oynadı ki ehehe' tarzı bir kız.
Öğretmenimiz hınzır, esprili, yakışıklı, dövmeli, uzun boylu, biraz çapkın, çokça sadık (sjsjsj) tam bir bad boy...
Neyse ciddi olmam gerekirse bu kitabı okuyacak olan genç arkadaşlar varsa onlara seslenmek istiyorum. Zamanında belki çoğumuz bir öğretmenimize hayranlık duymuşuzdur. Aşk demiyorum bakın hayranlık. Fakat öğretmenin size aynı hislerle yaklaşması, yetmeyip saçınız bile olsa (farklı niyetlerle) dokunması suç, sapıklık arkadaşlar. Asssssla bu kitapta bahsedildiği gibi romantik bir şey değil.
Son olarak da kıskanmak hepimizin ruhunda var. Kitapta bahsedilen öğretmenimiz ise bunu arşa çıkarıyor kızımız da 'yiaa şapşik beni çok seviyor' modunda. Aşk böyle de bir şey değil. Şahsen erkek olsaydım ve sevgilim güzel bir elbise giymiş olsaydı karakterimiz gibi 'bu elbisenin yarısı nerde lan' demek yerine sanırım ona hayranlıkla bakardım. Neyse işte kısaca, okumayın bu kitabı:)))
1996 yılında Yunus Nadi Roman Ödülü kazanan bir kitap Hınzır Kız. Başarısız intihar girişimi sonrası hayata tutunmaya çalışan Olcay’ın emekli bir vali ile yaşadığı ilişki anlatılırken o dönemdeki toplumsal, siyasi olaylara da değinilmiş. Yüreğimizi dağlayan Madımak Oteli yangınına özel yer verilmiş.
İlk defa okudum Erhan Bener’den. Sade bir dili var, anlatımı basit, kolaylıkla okunuyor. Ben beğendim. Hafta sonu okunacak sizi yormayacak güzel kitaplardan.
Etgar Keret... Yaratıcı, hüzünlü ve yer yer çok komik... Etgar Keret'ı çok iyi bir öykücü olarak tanımlayamam birine tavsiye ederken de çok iyi öykücü diye tavsiye etmem, ama çok özgün, çok yaratıcı derim, mutlaka okumalısın derim. Benim sevdiğim bir kitaba ya da yazara gelecek eleştiriye zerre tahammülüm yoktur, sevgilimi terk ederim
Kuru Kız
Kuru Kız bildiğimiz Kapak Kızı, Osman, Deliler Evi vb. Ayfer TUNÇ romanlarından farklı. Bu romanlar gibi bir beklentiye girmemek gerekir. Daha yalın, biraz daha dar çerçeveli. Ligth bir metin. Biraz acele ile yazılmış gibi. Sanki hani var ya, tvitır iletileri belli sayıda karakterle sınırlı, onun gibi, kısa kısa bölümler ama içleri de fazla dolu değil... Bazı yazarlar zaman zaman kendi genel tarzları dışında denemeler yapıyorlar. Örneğin Llosa da HINZIR KIZ (rastlantı) denemesi yapmıştı. Ve pek fena olmamıştı. Ama bu o kadar iyi bir deneme olmamış. Belki de genel tarzlara çok alışmısızdır...
