va ye min dil dîsa li ber serê te hişt.
annecigim ne zaman ağzını açsa
akşam sofrasında iki çift laf için,
"hişt"diye tıkar babam lafı ağzına
"ağzın doluyken konuşma"
işte böyle öğrendi ailemin kadınları
çenelerini tutup yaşamayı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Nereden gelirse gelsin dağlardan, kuşlardan, denizlerden, insandan, hayvandan, ottan böcekten, çiçekten. Gelsin de nereden gelirse gelsin!.. Bir hişt hişt sesi gelmedi ne fena. Geldikten sonra yaşasın çiçekler, böcekler, insanoğulları…
Hişt hişt.
Hişt hişt.
Hişt hişt.
Sayfa 82Kitabı okudu
Leylaklar açmış Konya'da ve eminim bilumum beldede, beynimin içinde dönen Hişt'le geziyorum günlerdir. Moru düşünüyorum ve güzeli hatırlatan her rengi, her yaratılanı. Çicek yaratmayabilirdi mesela, başka türlüsüne de kâdirdi. O çok güzel ya, başka türlüsünü yaratmıyor. Çölün ortasına Menna ve Selva indirebilirdi mesela gökten, mercimek, soğan, sarımsak, mango, ananas, elma yaratmayı tercih etti. Tat ve koku verdi, rengarenk çiçekler, dallar ve köklerle bezedi. Ne denir inkar edene bilmem.
"Sanatla ilgilenmeyi neden daha önce akıl edemedik ki!"
Sayfa 48 - Hep KitapKitabı okudu
"Sanatla ilgileneceğiz, tarihten sesler duyacağız ve geleceği göreceğiz."
Sayfa 44 - Hep KitapKitabı okudu
Dalgalı denize, martılara ve bembeyaz İstanbul vapuruna bakarken bir ses duyuyoruz.
"Hişt! Hişt!"
Sayfa 36 - Hep KitapKitabı okudu
"Söyleyin bakalım," diyor Orhan Veli. İstanbul'un en güzel mimari örnekleri nerededir?
"Siz söyler misiniz bize Orhan Veli Amca?" diyorum.
Biraz düşünüp, "Ben şairim. İşim gücüm şiir yazıp gökyüzünü boyamak," diyor Orhan Veli.
Sayfa 23 - Hep KitapKitabı okudu
Heykeller, onları sevgiyle duymasını bilen çocuklarla konuşurlarmış da.
Ama sadece çocuklarla.
Sayfa 16 - Hep KitapKitabı okudu