human person
human person
@hitori
┐(￣ヘ￣)┌
Psikolojik unsurların güzel işlendiği, kısa ve öz bir uzayda keşif hikayesi. Dört astronot, dünya dışı hayatı araştırmak üzere uzun yıllar sürecek bir görevdeler. İnceleyecekleri gezegenlere varana kadar olan yolculuğu metabolizmaları yavaşlatılmış şekilde, bir tür donmuş durumda geçiriyorlar. Görevleri üç farklı gezegeni ve bir uyduyu incelemek.
Temel kurallarından biri, inceledikleri ortamları onlara uyum sağlamaya zorlamak yerine kendilerinde genetik değişiklikler yaparak olabilecek en az müdahale edici şekilde keşif yapmak. Sadece bu kural bile karakterlerin değerlerine, kim olduklarına ilişkin bir kavrayış sağlıyor.
Dört yer de kendine özgü ve ilgi çekici. Yazar bu ortamların karakterlerin psikolojilerine etkilerine de değinerek okuması keyif verici bir bütünlük oluşturmuş. Dünya'dan haber alamamaya başlamalarının ardından ise bilimin yeri ve insanlık için önemli seçimler hakkında düşünmeye yönlendiriyor.
Aytmatov sevgiyi ne güzel anlatıyor. Kitap; toprağa, eve, insanlara duyulan sevginin ve savaşın getirdiği acıların yoğunluğu içinde ilerliyor. Bu kadar az sayfaya rağmen derinliği yaşatıyor. Ekinlerin içinde her şeyi, başlangıcı, insanlarla bağlarını, savaşı, Tolgonay ile birlikte yaşıyoruz. Ama son yok, ne olursa olsun güneş doğmaya, günler ilerlemeye devam ediyor. Bir bebek varlığıyla dünyayı devam ettiriyor.
Tolgonay'ın kelimeleri az. İçinden geçen her şeyi söylemeye de dili varmıyor. Ama dünyadaki herkese bir diyeceği var. Her birinin kalbine nasıl gireyim de anlatayım diye soruyor Toprak Ana'ya. İşte bu kitap Tolgonay'ın diyeceği. Kalbe girip anlatıyor. Herkes okusa belki, bir ihtimal, dünya biraz daha iyi bir yer olurdu.
Kitap çok umut vaat eden bir şekilde başlıyor. Dünyanın kurgusu ve karakterlerin etkileşimleri güzel yazılmış. İnsanların ruhları bağırsaklarında yer alıyor, ölmelerinin ardından bağırsağa yerleşerek cesedi kontrol edebilen başıboş ruhlar var. Yazar tamamen yeni bir tanrı sistemi ve sadece belirli şekillerde girilebilen mitolojik bir bölge oluşturmuş; cesetlerle savaşın var olmasına adapte olmuş, mezarcıların ve ve koruyucu bekçilerin önemli meslekler olduğu bir dünya var. Ama kitabın ortalarında romantizmin ön plana geçmesinin ardından kurgunun kalitesinde büyük bir düşüş yaşanıyor.
Olay örgüsünde çözüme kavuşması gereken iki "çatışma" var, ana karakterler Hart ve Mercy'nin aşk hayatındaki sorun ve ölü bedenleri ele geçiren ruhların saldırılarının artmasının ardındaki gizem. İkisi de oldukça zayıf bir şekilde çözülüyor. (Spoiler - Bölgedeki en büyük tehdit ve en öncelikli gündem olan saldırıları, bir mezarcının kar etmek için oluşturduğu ortaya çıkıyor ve Mercy bunun toplam 4-5 sayfa içinde çözüme kavuşmasını sağlıyor.)
Kısacası, oluşturulmuş dünya çok güzel bir potansiyele sahipken kitap ne yazık ki vasat altı bir şekilde bitiyor. Akıcı olduğu ve karakter etkileşimleri doğal ve eğlenceli olduğu için vakit geçirmelik okunabilir.
Reader Follow Recommendations
On sene önce başladığım bir yolculuğun sonu. Böyle bir maceranın ardından insanın hislerini anlatabilmesi imkansız derdim - işte Justin Cronin o hisleri de kelimeye dökebilecek türden bir yazar. Bin senelik bir hikayeyi yazabilen de o sonuçta. Bu kadar derin bir atmosferi ve şiirselliği olan apokaliptik bir seri okuyabilmek büyük zevk. Yazar o kadar ustaca anlatıyor ki sanki Amy'nin kendisi, sanki insanlığın aniden yok olmakla yüzleştiği o dönemde, boş şehirlerde senelerce yalnız başına dolanıp geçmişi içinde hisseden kişi o.
Aynalar Şehri, tema olarak ilk kitap Hiçlikten Gelen Kız'a benziyor. İnsanlığın hayatının bir anda sıfırlanması var yine, ve kurtuluş umudunu taşıyan tek bir gemi. Bu sefer sayfalarda ilerledikçe nihai sonun yaklaştığını bilmenin verdiği ağırlıkla birlikte. Sonu da kırgınlıklarla dolu ama her zamanki gibi hiç hayal kırıklığına uğratmayan türden.
Önceki kitaplarda da olan "Kuzey Amerika Karantina Periyodu Konulu Üçüncü Küresel Konferans" kesitlerinin dünyanın diğer ucunda ayakta kalmış ülkelerde yapıldığını, virüsün yalnızca Kuzey Amerika'yı bu kadar şiddetle vurmuş olduğunu canlandırıyordum. Bu konferansı yapanların aslında o gemiye binmiş kişilerin soyundan gelenler olduğunu, gerçekten de insanlığın neredeyse tükenmesinin hikayesini okuyor olduğumuzu algılatmak yazarın ustalıkla yaşattığı son kavrayış anlarından biri oldu.
Ne diyebilirim ki, hep benimle kalacak bir seri.
Amy, Peter, Alice, Michael, Sara, Hollis, Caleb, herkes, artık dinlenebilirsiniz.
Diskdünya evrenine böylece giriş yapmış oldum. Okumayı uzun zamandır planladığım bir seri olduğu için beklentilerle başladım - bu kitap beklentilerimin ötesinde değil de 𝑑ı𝑠̧ı𝑛𝑑𝑎 kelimesiyle daha iyi ifade edebileceğim bir şekilde karşıladı beni. Sade/kaotik/şaşırtıcı bir kitaptı.
Başta Rincewind ve İkiçiçek olmak üzere karşılaştığımız her
