Manevi güzelliğin maddi güzellikten üstün geldiği o an çok güzel ifade edilmiş:) "Refet düşünüyordu, düşündükçe yüzündeki bu güzellik artıyordu. Refet'in o halde düşündüğü şeylerin pek güzel, pek yüce şeyler olduğu bundan anlaşılıyordu. Sanki Refet'in o halde düşüncelerinin aydınlığı gözlerinden parıltı saçıyor, kalbindeki yiğit ve erdemli hisler onun yüzüne yansıyordu. O halde, o anda Refet güzel olmuştu."
