Cemil Meriç'ten bir sağcı-dinci çıkartma çabaları cahilliğin, eblehliğin, sığlığın ve madrabazlığın hep bir arada zirve yaptığı muhteşem bir maskaralıktır. Bunların kendi düşünürleri yoktur ve de zaten olamaz; zira dincilik dogmatikliği gerektirir, dogmatiklik ise düşünceyi hadım, düşünürü de -ilk fırsatta- katletmeyi. 'Kendi düşünürleri'ni kendi dışlarından devşirmek zorundadırlar. Cemil Meriç'i bu yolda kullanabilecekleri bir malzeme gibi görmeleri ise, paradoksal ve dramatik olarak Hoca'nın her türlü dogmaya moda olup yaygınlık kazandığı ölçüde artan bir şiddetle karşı çıkmış olmasının bir sonucudur.
Kadıköy'den Emek-Bahçeli'ye Aznavour'dan Cemil Meriç'e
Kadir Cangızbay