Koskoca bir yaz bitti,
hâlâ çocukları öldürüyorlar.
İcazet almadığım her kelime
tanımlamaktan yoksun kaldığım
sonsuzluğa nokta koyan her nesne, çocuklarımın oluk oluk kanını akıtıyor. Önce çocuklardan başladılar öldürmeye, Bir adam tutturdu umudun şerefine ay doğarken tutturdu yanık bir türkü. Evvela adamın sazından başladılar parçalamaya...
Ürkün ayaklanmasında yaktılar masum çocukları. Mamasını yemekten yoksun bebekler, Taliban'a destek verdi diye öldürüldü Afganistan'da.
Gazze'de doğan çocuk,
uyandığı gibi uğurlandı sonsuz hayata. Huzurla ölemedi İri, yosun yeşili gözleriyle insanı sarıp sarmalayan son gülüşleriyle
kıvranarak teslim etti ruhunu ceylanlar.
Hocalı'ya geldiler sonra Monte Melkonyan seslendi:
"Ermenilerin intikam vakti" Avucumun içini doldurmayacak başlarına dipçiklerle vuruldu evlatlarımın. General Ratko Mladiç gözlerine baktı nohut tanesi burnuna baktı Bosnalı çocuğun. Gözünü kırpmadan çekti tetiği.
Elleri titremeden.
Acımadı
acımazlar
zalimin yanında saf tutanlar.
Kış geliyor hâlbuki
ızdırap çeker ruhum yine de.
Çocuklardan başlayacaklar yine.
Kan gölünde yıkayacaklar.
Siyah, beyaz ayırmadan kanla yıkayacaklar. Yaz başladı öldürdüler,
kış başlasın öldürecekler.