Özge
@homosapienss
Sorry, NOT SORRY
Int. Dr.
Ankara
5 Mayıs
128 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bilmiyorum, ama çoğu zaman çıktığımız yolun bizi daha önce hiç tahmin etmediğimiz başka yerlere götürebildiğini biliyorum.
Biraz açmak gerekirse, yararlılık genellikle toplumun yararına uygun işlev gösterebilmek olarak tanımlanır fakat bugünün toplumu kazanım yönelimlidir ve bunun sonucu olarak başarılı ve mutlu insanları ve özellikle de gençleri göklere çıkarır. Bunlar dışında kalan herkesin değerini görmezden gelir ve bunu yaparken, onur anlamında değerli olanla faydalılık anlamında değerli olan arasındaki belirleyici çizgiyi bulanıklaştırır.
Gerçek şu ki insan sadece refah sayesinde yaşamaz.
Okur Takip Önerileri
İnsan sürekli o andaki potansiyeller toplamı içinde bir seçim yapar: Bunlardan hangileri yokluğa mahkum edilecek ve hangileri gerçekleştirilecektir? Hangi seçim bir gerçekliği “ zamanın kumları içinde ölümsüz bir ayak izine” dönüştürecektir?
İnsan kendini, ister bir davaya hizmet ederek ister başka bir insanı severek, ne kadar unutursa o kadar insanlaşır ve kendini o kadar gerçekleştirir.
İnsanın anlam arayışı içgüdüsel itkilerin bir “ikinci ussallaştırılması” değil, hayatının temel motivasyonudur. Bu anlam, bireye özgü ve özeldir; bu yüzden de sadece onun tarafından karşılanabilir ve ancak o zaman kendi anlam istencini tatmin eden bir varlık kazanabilir.
Bu insanlar, insana kendisinin ötesinde bir manevi büyüme olanağı sağlayanın, çoğunlukla istisnai zorlukta bir durum olduğunu unutmuşlardı.
Her zaman bir seçim yaparız. Her gün, her saat bizi öz varlığımızdan, içsel özgürlüğümüzden soyutlamakla tehdit eden güçlere boyun eğmeye ya da eğmemeye yönelik bir tercih sunulur bize ve bu da özgürlük ve onurumuzdan vazgeçerek, tipik bir kamp sakinine dönüşüp koşulların oyuncağı olup olmayacağımızı belirler.
Sayfa 77 - Okuyan usKitabı okudu
Mizah duygusunu geliştirme ve olayları mizah ışığında görebilme çabası, yaşama sanatında ustalaşırken öğrenilen bir hile gibiydi.
Sayfa 56Kitabı okudu
Mizah, ruhun kendini koruma savaşında bir başka silahıydı.
Böyle bir durumda en çok acıtan fiziksel acıdan ziyade(bu yetişkinler kadar, dayakla cezalandırılan çocuklar için de böyledir) bu adaletsizlikten kaynaklanan zihinsel acıydı.
Daha sonra sık sık yapacağım gibi işleri oluruna bıraktım.
Korkuyorum. Hayattan veya ölümden veya hiçlikten değil, hiç var olmamışım gibi o ışığı harcamış olmaktan korkuyurum.
…farkındalığımın parmaklarını tenimin eldivenine geçiriyorum.
Sevdiklerinize uçmaları için kanatlar, geri dönebilmeleri için kökler verin. Ve de yanınızda kalmaları için nedenler.
