Kimse birbirini tanımak için sabretmiyor artık. Kimsenin kimseye ayıracak vakti yok. Oysa onu bi tanısanız, gözlerindeki hüznü bir görebilseniz. Kalbinde rengarenk çiçekler yetiştirir İsmail Abi. O çiçekler solmasın diye ağlayarak sulamak ister gibidir gözleri. Onun yanınday...
"Mecnuuuuuuun!"
"Hoooop!"
''Bağırıyorum o kadar duymuyon mu sen beni? Daldın gittin.''
''Başka bir şey düşünüyodum da abi, pardon ya.''
''"Aman diyim çok düşünme Mecnun. Bizim bi' enişte vardı. Çok düşünmekten gitti rahmetli. Adam düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşün düşün de düşü . . . "
Sayfa 21Kitabı okudu
