A. Williams
@hooverphonic
— “gerçekliğe ördüğüm duvara karşın,
karşımda görebildiğim tek şeysin.”
Araf
72 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
boğazını kesiyor getirdiğin Rönesans
barındırdığım skolastik ne varsa.
şöyle ki, bir ayakkabı çivisi gibi kendine batar
şarabıyla batar, uykusuzluğuyla batar
gülmesi hüznüne
konuşması susmasına batar.
yazın ceketini çıkarır
kravatı ip gibidir, incedir
ayaklarına hiç bakmadım
o kadar ilginçtir ki yüzü, ayakları bilmem var mıdır.
Okur Takip Önerileri
sonra bir iskemleye oturdum
orda yüz binlerce cinayeti ben
ve intiharı
bir mutluluk gibi dışımda duydum.
Dünyada sayılmayan bir sabahtı
Ve sayılmayan bir adamdım
Nasıl duruyorsa gökyüzü sayılmadan
Boylu boyunca bir duvar
Ve uzay nasıl duruyorsa
-Uzay ki mutluluktur Ele geçmeyen bir sonsuzluktur uzay -
Ben masalara şunu bunu taşırdım.
eklemek gerekir
büyümesi gereken bir salyangozun
yıllarla değil, yıllarla değil
saniyelerle, kıvrılmıştır kabuğum.
Buruk, mayhoş, daha çok da bir zehir tadında ki
Bir şeyler olmalıydı. Ve sanki
Yıllar var ki saklamışım orda ben
Saklamışım anlaşılan
Odasında yapayalnız doğuran bir kadının
Dışa vurmak istemediği
Ya da pek gereksinmediği
O iniltiyi andıran
Duyurulmayan her şeyi.