𝓢𝓮𝓿𝓰𝓲𝓵𝓲𝔂𝓮........
Nedenini bilmediğim bir arzuyla bugün hergünkünden daha çok istedim yanimda olmani.
Kolay degil,
Sensiz olmak,
İçinin yarısinı boş tutmak,
Kolay degil her sabah bir martı sesiyle irkilmesi bu yoksul bedenimin.
Ancak bu ayrılığın bir süreliğine olusu, teselli dolduruyor yüregime. her ne kadar bu sürenin uzunlugunu bilmesek de sonunun oldugunu bilmek umutlandirici.
Zaten her sey umut edebilmekle başlamadı mı?
Seni düsünüp de kendimi kaybettigim vakitlerin anısına yazdım bu mektubu sana.
Bazen otobüste iki sevgilinin başlarını yaslayıp uyurken ki rahatlığında,
Bazen sokakta babasının elinden tutan bir çocuğun gözlerindeki güvende bulurum seni.
Düsündükçe nazım olasım gelir ve hep hasretini bir uçtan bir uca yakasım gelir...
Bir kuş hafifliğinde sana akar yüregim, yoklugunda yok olmaktan korkarak.
Yasadigi acıları anlatırsa sana gözyaşlarınla yıka yaralarımı yada hiç bekletmeden uçurduğumuz çocuksu uçurtma.
Bizi bekliyor hacı kumru, saatçi yokusu ve seni bekliyor gölet olmuş bir nisan yağmurunun çocugu.
Hadi gel artık.
Dayanamıyorum hasretine..🥀
O da iyidir — Mourid Barghouti
Yataklarımızda ölmek de iyidir
temiz bir yastıkta
ve arkadaşlarımızın arasında.
Bir kez olsun
ellerimiz göğsümüze kapanmış,
boş ve solgun,
çiziksiz, zincirsiz, bantsız
ve belgesiz ölmek iyidir.
Temiz bir ölümle ölmek iyidir,
gömleğimizde deliksiz
ve kaburgalarımızda delilsiz.
Yanağımızın altında kaldırım taşı değil, beyaz bir yastıkla,
ellerimiz sevdiklerimizin elleri arasında,
çaresiz doktorlar ve hemşireler etrafımızda,
arkamızda zarif bir vedadan başka hiçbir şey bırakmadan,
tarihe aldırmadan,
dünyayı öylece bırakarak,
bir gün bir başkası onu değiştirir diye umarak
ölmek iyidir.
Mourid Barghouti, Midnight and Other Poems (2009)
Arapçadan İngilizceye Çev. Radwa Ashour (2009)
İngilizceden Türkçeye Çev. Zeynep Nur Ayanoğlu (2021)
14 Şubat günü ölen Filistinli şair Mourid Barghouti’nin (1944-2021) anısına
Tu dizanî ez çi dixwazim?
bi te re, kal bibim,
li cihekî dûrî mirovan bijîm.
serê çiyayekî, li quncika herî
veqetandî, daristanekê
yan jî di nav deryayekê de
ferq nake, ji ber ku tu li ku bî,
ji bo min quncikek bihuştê ye.
YENİ YAŞIM
Baharın ilk gününde çiçeklerin boy verdiği ilk saate
Toprağa bir Cemre düştü
Adı baharın yirmi birinci günüydü adı şiir di
Adı Nevruz du adı yaşam dı mutluluktu
Adı küllerinden yeniden varolmaktı adı bendim
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Gelme Şubat alışamadık ki biz daha. Unutmadık ki!Gözümüzün önünde yıkılan binaları, ölüsünü dirisini çığlık çığlığa arayan insanları, siren seslerini, köyde cenaze yıkayacak kadın kalmadı, hem kefenimiz de yok diyen akrabalarımı, saatlerce, günlerce haber alamadığımız enkazda kalan akrabalarımı, eşi, dostu... İnsanların o donuk gözlerle boş boş baktığını, yardım seferberliğini, gönüllü olarak çalışırken bebeğiyle kurtulan annenin emzik almaya gelişini ama ağlamaktan söyleyemediğini, yaşlı bir amcanın pijamalarıyla iki büklüm utanarak pantolon istediğini, enlazların üzerine 'sakın iş makinaları ile dokunma 5 kişi var' yazılarını, soğuğu,yağmuru, çamuru, kan kokusunu, hastaneye sığmayıp bahçelere bırakılan cesetleri,yurt içinden,yurt dışından dilini dişini bilmediğimiz insanların canla başla mücadele ettiğini,yağmacıları, malzemeden çalanları, kan emicileri..... Hiç birini unutmadık.