hsynyrs
@hsynyrs
18 Ekim
356 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
“İnsanın tarihsel yaşamının ilk günlerinden beri ruhunda ve düşüncesinde kutsal kavramının görülmüş olmasının ve sürekli olarak insanı kendi peşinden sürüklemesinin sebebi nedir?
Sanat, varolanla doymayan, varlığı “az”, soğuk, çirkin, hatta Sartre’nin deyişiyle, “aptal” (!) bulan, varlığın anlamdan ve ruhtan yoksun olduğunu düşünen bir ruhun tecelli etmesinden ibarettir. Bu ruh acı ve ıstırap duymaktadır, yükseklerde uçan bir gönüle sahiptir, büyük düşünceleri vardır; anlamlı, duygulu ve bilgilidir. Bu haliyle, tasasız, ruhsuz, adi ve kuru halk kütlesinin içinde bulunmak durumundadır. Herkesi kendisine yabancı olarak görmektedir: Yer, gök ve ikisi arasında bulunan her şey ona yabancıdır.”
“Sırlar gelince remizler, işaretler de geldi. Bazı bazı hal diliyle konuşulur olmuştu. Öyle zamanlardan birinde “Yâr! Yüreğim yar... Gör ki neler var!” dedim, şahım, “Bu “halk içinde sana güler var” diye cevapladı. “Ko gülen gülsün, Hak bizim olsun!” dedim; “Gafil ne bilsin, Hakk’ı sever var” dedi. ”
Okur Takip Önerileri
“Azrail canını alır, zaman şanını unutturur, kara toprağa tenini karacakları gün olur. Var işini doğru yap, bu dergâhta adını güzellikle andır. Özünü tevhide uydur, yüzünü Mevla’ya döndür. Kimseye razını açma, iven davranma, özünü tevhide tapşır, bedenini dergâha bağışla.”
“Hani o şirin sözlüler, nerde o güneş yüzlüler; sorsam, araştırsam bulur muydum? Kabristan; bir ibretlik yer idi; ne kapı vardı giresi, ne yemek vardı yiyesi, ne ışık vardır göresi!..”