Hatice
Hatice
@htcrvz
''''okumadığın gün karanlıktasın''''
Lisans
Kayseri
30 reader point
Joined on February 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Emanet Çeyiz
Dördüncü kuşak mubadil torunu olarak nereden, nasıl başlayacağımı bilemiyorum ne çok acı, ne çok keder var bu kitapta.. okurken çok zorlandığım, yutkunamadığım yerler oldu..kendi insanımızın yaptıkları, kendi insanlarımıza yapılanlar..kiliselerde yakılan insanlar, yerleri belli olmasın diye 20 tane bebeklerini öldüren Rumlar..camilerde öldürülen Türk erkekler.. yollarda kaybolan, yollarda yitip giden hayatlar..vatanım diye diye ölüp gidenler..Yaklaşık iki milyon insanı etkiyeleyen bu büyük göç hareketini ne kadar az, ne kadar eksik, ne kadar üstü kapalı öğretmişler bizlere..
Kitaba gelince gitmek zorunda olan bir Rum aile kızlarının çeyizlerini Türk komşularına emenet ediyor ve emaneti alan dede(aldığı vakitte genç bir adam) emaneti ilk önce oğluna, oğlu da kendi oğluna veriyor ve vasiyet koyuyor emanetlerini sahiplerine ulaştırması için..hikaye böyle başlıyor yazar Rum aileye ulaşmak için Yunanistan ve Türkiye arasında mekik dokuyor gittiği yerlerde mübadele ile gelen yaşlılarla konuşuyor nasıl geldiklerini, nereden geldiklerini kendi ağızlarından dinliyoruz.. hafızamın silemeyeceği ne çok acı, ne çok keder var bu kitapta...
Merhaba sevgili kitap severler. Yine muazzam bir kitabın son sayfasını kapattım.Kitabımız 48 ödüllü "Küçük Melody' nin " cesaret veren hikayesi.
Melody 11 yaşında "Spastik ikili kuadripleji, diğer ismi ile beyin felci olan bir çocuk. Melody konuşamaz, yürüyemez ve yazamaz.. ama zeka yönünden hiç kimse rakibi olamaz...Bir gün zekasının ne kadar değerli olduğunu fark eder.Küçük Melody' in cesaret veren öyküsünü okumak, aslında onun gibi olan bir sürü insana da cesaret verecektir. Ama esas okuması gerekenler hayatta hiçbir garantisi olmayan ve her an bir engelli adayı olan bizler..Kitapta şunu farkettim en büyük engel bizim kalplermizde...Küçük Melody keşke senin acılarını dindirebilsem.Bizlere engellerin sadece kalplermizde olduğunu öğrettiğin için sana sonsuz teşekkürler Melody Brooks..
Keyifli okumalar.
İlk ölÖğretmenim
""İlk Öğretmenim"" bu hikaye küçük bir Orta Asya köyünde eğitimci olmayan ama kendini eğitime adamış bir gencin yaşamış olduğu sıkıntıların, çocuklarını okula göndermek istemeyen ailelerle vermiş olduğu mücadelenin, küçük yaşlarda evlendirilen çocukların, ellerinden tutulursa nice güzel yerlere gelen kardelenlerin hikayesi..
Cengiz Aytmatov'un kitaplarının en sevdiğim yönü gerçeklerden besleniyor olması.Yine güzel ve etkileyici bir hikaye. Yazılanlar ise hiç yabancı değil bize, coğrafya değişse de cehalet değişmiyor hiç bir zaman.Üzücü olansa bu hikayede bundan 50-60 yıl önce gerçekleşen cehaletin şu an 21. yy Türkiye'sinde halen gerçekleşiyor olması.Bir öğretmen olarak bu kitapta yazılanlara şahit olmasam da olanları biliyorum hatta biliyoruz, okuyoruz, görüyoruz elimizden ise hiçbir şey gelmiyor.İsmine töre dedikleri cehalet çukuruna nice fidanlar gömüldü geleceğin doktorları, öğretmenleri, bilim adamları... Tıpkı bu kitaptaki Altınay gibi kurtarılanlar güzel yerlerde, kurtarılamayanlar ise..:(
Reader Follow Recommendations
Selam sevgili kitap severler."İncir Kuşları" bir aşkın buruk hikayesi, bir şehrin yerle bir oluşu, bir insanın her gün yavaş yavaş ölümü, bir ırkın yüzyıllar süregelen kin ve nefreti, bir ülkenin dünyanın gözü önünde soykırımı..Sanırım ömür boyu aklımda olacak bu kitap çünkü biliyorum ki yazılanların yaşanmışlık oranı yüzde yüz.Okuduğum bir yerde Bosna için"Osmanlı'nın yetim çocuğu" yazıyordu.Biliyordum neden böyle yazıldığını ama bu kitapla daha derinden hissettim Bosna'nın yetimliğini, acısını..20.yy' da Avrupa'nın tam ortasında, dünyanın gözü önünde insanlığın öldüğü, öldürüldüğü yer Bosna..Kısacası sevgili okurlar İncir Kuşları Suada isimli boşnak genç bir kızın Bosna şavaşında yaşamış olduğu dramı anlatmaktadır.. Ahh Suada senin yaşadığın acılar tüm savaş kadınlarının yaşadığı acılar aslında... Şavaşın kazananı olmaz.İnsanlar neden savaşır?.Dünyanın toprakları tüm insalara yeterken neden insan denilen varlık sığmaz koca dünyaya..ne söylersek söyleyelim savaş savaştır işte
acıdır, zulümdür, ölümdür..
Uçurtmayı Vurmasınlar
Bazı kitaplar insanı yaşamış olduğu acı gerçeklerle yüzleştirir. İnsanın yaraları kabuk bağlasa da, hatta iyileşmiş olsa da derinlerlerde bir yerde o yaranın sızısı mutlaka vardır. Ve hep de kalacaktır...
12 Eylül ülke tarihimizin en acı günlerinden bir tanesi ve o günleri yaşayanların yüreklerinde sızlayan yarasıdır...Hatta o günleri yaşamamış olanların bile...
Daha önce de 12 Eylül ile bir çok kitap okumak istedim hatta bir kaç tanesini yarım bile bıraktım çünkü ''insan''' olarak o yapılanları okumayı bile benim yüreğim kaldıramazken bunları yaşamış olanların ruhsal ve bedensel acılarını tahmin bile edemiyorum...
Kitabımıza gelecek olursak 12 Eylül'ün acı yüzü bir çocuk tarafından anlatılmaktadır. O kadar fazla yerin altını çizdim ki burada o alıntıları paylaşmış olursam kitabı okumanıza bile gerek kalmayacak diye düşünüyorum:-)
Okurken insanı uzun uzun düşündüren, güldüren ve hüzünlendiren bir çok yer var. Ve en acısı da bu anlatılanların kurgu değil, gerçeğin ta kendisi olmasıdır. Yazar Barış isminde küçük bir çocuğun İnci isminde bir ablasına yazdırmış olduğu mektuplar üzerinden anlatmış o dönemi. Kitabın filmi de var önce kitabı okumanızı tavsiye ederim.Keyifli okumalar.
