Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
90 syf.
10/10 puan verdi
Bir İdam Mahkumunun Son Günü ise “Bir kitap okudum ve hayatım değişti.” cümlesi, tüm mecazlardan sıyrılıp gerçek bir anlama bürünüyor. Ölümsüz yazar Victor Hugo’nun 1829 yılında kaleme aldığı roman, yazarın Paris’teki ünlü Greve Meydanı’nda gerçekleştirilen bir idama tanıklık etmesinden ilham alıyor.
Bir İdam Mahkumunun Son Günü, 19’uncu yüzyıl Fransa’sını gerçekçi bir biçimde yansıtması bakımından tarihi ve toplumsal bir kaynak olarak değerlendiriliyor. Yazarın henüz 27 yaşındayken takma bir adla yayımladığı eser, döneminin siyasi ve sosyolojik yapısına bir eleştiri niteliği taşıyor.
Merhabalar, Notre Dame’ın Kamburu kitabının yorumuyla geldim
Önce kitabın yazılma amacına değinmek istiyorum. Victor Hugo’nun bu kitabı yazma amacı; katedralin bakımsız olması nedeniyle şehir planlamacılarının bu yapıyı yıkmak istemeleriydi. Bu kitabı yazarken özellikle halkın ilgisini çekmek istemiş ve katedralin kurtarılması için başlatılan
Kürek mahkumu Jean Valjean'ın hayatı ile başlayan bu kitap yaşanan olayları, mücadeleleri, zorlukları toplumu ilgilendiren bir çok konuya değinilmiş olması ve içerdiği sosyal mesajları ile herkesin mutlaka okuması gereken bir kitap. Kendinize çok şey katmış olursunuz.
Hayatımda okuduğum en kötü bilim kurgu kitabı olabilir. Yazardan kaynaklı mı yoksa çevirenden kaynaklı mı bilmiyorum ama özellikle diyalog kısımlarında çok fazla mantık hatası vardı.Belirli bir olay örgüsü yoktu.Ortaya bir şey atılıyor devamı yok...Kitap tamamen bu formatta ilerliyor.Sorunun çevirenden kaynaklı olduğunu düşünüyorum (Kitabın Hugo ödülü aldığını göz önünde bulundurarak.) Eğer kitabı ilginizi çektiği için okumak istiyorsanız imkanınız varsa orijinal dilindeki baskılardan okuyun,sırf İthaki bilim kurgu klasiklerini tamamlayayım diyorsanız da okuyun geçin.
Ah be Hüseyin Ağa
Dostoyevski, Tolstoy yahut Victor Hugo işine bak kardeşim. Yoksulluğun, garibanlığın kitabı Yozgat’ta yazıldı. Ah be Hüseyin ağa. Okurken içim kıyıldı.
Büyük adamsın Abbas Sayar.
Ailesine ekmek götürebilmek için hırsızlık yapan ve bu yüzden kürek mahkumiyetine çarptırılan Jean Valjean’ı merkeze alan fakat kitap ilerledikçe hayatın zorluklarıyla mücadele eden insanların hikayeye eklenmesi ile dallanıp budaklanan bir başyapıt Sefiller.
Jean Valjean’ın yaşadığı zorluklar ve haksızlıklar karşısında kötü bir adam iken nasıl iyiye doğru evrilip insanlara faydalı olduğunu okumak paha biçilemezdi.
Paris’in ışıltılı hayatının yanında yoksul tabakanın durumu, sınıf mücadelesi, din, politik durum, iç savaş gibi durumlar da kitapta sıklıkla geçiyor.
Fantine, Cosette, Mairus ve daha pek çok karakter unutulmazlar arasında yerini aldı. Kitabın kalınlığı gözünüzü korkutmasın çok akıcı, sade, anlaşılır bir dil ile kaleme alınmış bir çırpıda okuyacağınza emin gibiyim
Cuma günü kitaplığımın önünde kafamda büyük boy soru işaretleriyle 'Hafta sonu ne okusam acaba?' diye takılıyordum. Sonra dikkatimi bu kitap çekti ve reading slump'ın verdiği karamsarlığa yenik düşmemek için üstünde fazla düşünmeden hızlıca kitaba başladım. Açıkçası içten içe de kitabın çok karmaşık, abartılı, fazla fazla anlatımlı olacağından korkuyordum. Ama meğerse ne çok yanılmışım. Bir kere Lucy ve Christopher'ı okumak çok çokk güzel ve benim için çok değerliydi! Sonra anlatım o kadaaar akıcıydı kii su gibi böyle sayfalar akıp gidiyor. Hatta bir ara ben bile elimdeki sayfalara şaşırdım ve 'Nasıl yaaa!?' oldum. Sonra Jack ve Hugo etkenleri var ki ikisinin muziplik başlığı altında sakladıkları ince, güzel düşüncelere eridim, bittim, düştüm, yıkıldım. İlk sayfasından itibaren çok sakin, duygusal, muzip, basit ve iyi yürekli yazılmış. Sizi saçma sapan yerlere çekmiyor. Belli bir amaç doğrultusunda ilerliyorsunuz. Sadece ortalarda dedim ki 'Bir şey istiyorum, bir patlama, bir bomba, bir pırıltı. Kitabın enerjisini yükseltecek herhangi bir şey!' Sonra o sonu okudum ve.. göz yaşlarım teker teker düştü. Sadece o çocuğun ağzından çıkacak o tek kelime bile beni ağlatmaya, kitaba 10 vermeme yetti. Çok güzeldi ve yazar onları mutlu bir sona kavuşturduğu için çok çok mutluyum. Anneler gününde de Lucy gibi bir karakteri okumak gerçekten çok anlamlı, güzel bir tesadüf oldu. Herkese bu tatlı ve çokça anlamlı kitabı okumayı tavsiye ederim. Çokça sevgilerim ve güzel dileklerimle, keyifli okumalar dilerim.
Bence kitabın %100 uyumlu müziği: Finale-Danny Elfman (Tabikii Willy Wonka♡)
Sefiller 1. Cilt Fantine
"Sefiller" benim yıllardır okumak isteyip bir türlü başlayamadığım bir kitaptı. Sonunda o cesareti toplayıp başladım. 1. Cildi olan "Fantine"i bitirdim.
Okurken ilk başlarda kafamda kişiler birbirine girmiş dahi olsa sonlara doğru tüm taşlar yerine oturdu.
Jean Valjean hayatında yaptığı bir kötülük uğruna ömür boyu kötü damgasına mahkum edildi. Oysa o değişmek için çabalamış, herkes tarafından sevilen birisi olan Mösyö Madeleine olmuştu. Buna izin vermediler. Her zaman olduğu gibi iyilikler değil de kötülükler ile hatırlandı. Bir sonraki kitabın nasıl devam edeceğini merak ediyorum. Bu cilt hakkında diyebileceğim şey şu ki,
Sen ne kadar iyi olursan ol, üstündeki damgaların gitmesine izin vermiyorlar ama sen değişmeye çalışmaktan, iyi birisi olmak için çabalamaktan vazgeçme. Vicdanının sesini dinle♡
Gülən adam Viktor Hüqo qələminin çox gözəl əsərlərindən biridir. Sonluğun belə olacağını gözləyirdim. Quinplenin hər şeydən vaz keçməsi, yenidən Deanın yanına qayıtması təsirli idi. Bəlkə sonu daha fərqli təsəvvür etmək olardı . Ancaq məncə buna ehtiyac yox idi. Çünki Quinplen bir dəfə içdiyi badəni bir də içmək istəyə bilərdi. Ya da onun sonu Dea, Homo və Ursusdan ayrı olardı. Hər birinin birlikdə bir sonda olması , Dea və Quinplenin bir gəlib bir getməsi oxucuya onların aralarında olan bağı göstərir. Əslində mən onların aralarında aşk olduğunu düşünmürəm. Bacı qardaş da demək olmazdı. Daha fərqli bir bağ idi onların arasında olan münasibət. Əsərin sonunda Homo və Ursus tək qaldı. Necə ki, tək gəlmişdilər elə də tək qaldılar.
Muhteşem bir kitaptı
Okumaya bir türlü vakit ayıramadığım, fakat okuyunca elimden bırakamadığım bir kitaptı. İnsana sanki son gününü yaşıyormuş gibi hissettiren etkileyici bir kitaptı. Şunu söylemeden edemeyeceğim, kitabın önsözünü kitaptan daha çok beğendim. Önsözde Victor Hugo’nun idam hakkındaki fikirlerini okuyoruz, hayatımda okuduğum en güzel önsözdü. Eğer önsözü ayrı bir kitap olsaydı 10 puan verirdim, ama bir bütün olarak ele alırsam, 9 puan veririm. Kitabı beğenmediğimden değil, 10 puanı benim için çok özel olan kitaplara verdiğim için.