‘Bana göre aşk, yaşamın bize güzel görünen yanlarını yakıp küle çeviren, saf halini eritip silen bir lavdır; anlayışı ve merhameti, aklı ve mantığı, coğrafyayı ve tarihi, sağlığı ve hastalığı, zenginliği ve yoksulluğu, istisnayı ve kuralları yok eden bir patlama…’
.
Pietro ve Teresa, üç yıllık beraberliklerinden sonra krizin eşiğine gelirler ve farklı bir şey denerler: birbirlerine itirafta bulunmak.
İkisi de itiraflarını söyler, ya bunun ağırlığından ya da artık ilişkinin sonuna gelindiğinden ayrılırlar.
Yıllar geçer, Teresa başka bir ülkededir artık.
Pietro ise bıraktığı yerde..
.
‘Bağlar’, ‘Şaka’ eserlerinden sonra Domenico Starnone takip ettiğim yazarlardan olmuştu. İkili ilişkilere yaklaşımı, durağan ama etkili kurgularıyla okuru kendine bağlıyor sanki. Sır, Bağlar ve Şaka kadar sarsıcı olmasa da çok sevdiğim bir kitap oldu. Toksik bir ilişki miydi? Evet ama bir yandan iki karakter güçlü oldukları kadar kırılgandı, sırları neydi- şimdi ne olacak merakıyla okudum. Kitabın üç bakış açısına yer vermesi de ayrı güzeldi ~
.
Burçak Taşkın çevirisi, Gülay Tunç kapak tasarımıyla ~
