Hüseyin Namlı

İdealleri konuşup , yanlışları yaşayan iki yüzlü bir toplum oldu insanoğlu.
Reklam
İnsan bilinen en eski zamanlardan bu yana ölümden çok korkar. Bu bize hem öğretilmiştir hem de bilinç altımızda çivilenmiştir. Bunun insanı hayatta tutma metaforu olduğunu düşünüyorum. Ne düşünüyorsunuz?
Ehven-i şer bu memleketin her zaman tek tercihi olmak zorunda mı? Yaşanan güne bakarsak: evet...

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İnsanların geçmişten bahsederken yokluk konulu cümleleri ne derece abartılı ise güzellik ve mutluluk konuları da o denli abartılıdır. Her nedense yokluğun zirvede olduğu dönemleri mutlu ve anlamlı yaşadıklarını anlatırlar. Soğuk gerçekte yani anda sorduğunuzda parasız mutluluğun olmayacağını söylerler. Yaman bir çelişki var ama art niyet aramıyorum. Ezilmişliğin payı ve paydasıdır bu bence.
Toplum, aydın bir insanların andaki öngörülerini anlayamıyor. Sövüyor, dövüyor , hapise atıyor ya da sürgüne gönderiyor. Yıllar sonra aydın insanın söylediğini anlıyor ve baştacı ediyor. Bu döngü binlerce yıl her coğrafyada yaşanmış. Zamanında anlaşılıp değeri bilinen çok az aydın insan olmuş. İnsanlığın kaderi bu galiba. Aydın insanla sıradan insanların seviye farkları çok açık olunca bu yara bizde de olduğu gibi daha derin oluyor.
Reklam
Reklam
207 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.