Hüseyin
@huseyin9263
ABD
6 January
178 reader point
Joined on August 2020
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Yalnızsın. Yalnız bir adam gibi yürümeyi, aylak aylak dolaşmayı, sürtmeyi, bakmadan görmeyi, görmeden bakmayı öğreniyorsun. Saydamlığı, hareketsizliği, varolmayışı öğreniyorsun. Bir gölge olmayı ve insanlara sanki hepsi birer taşmış gibi bakmayı öğreniyorsun.
Karanlık bir suç gibi sürükler denizi peşinden; sessizdir
Koyu bir umarsızlığın bakakalışıyla burada oturuyorum işte
Hiç çiçek istemedim, tek istediğim
Yatmak, avuçlarım açık ve içim hepten kof.
Ah öyle özgür, öyle özgür oluyor ki insan, bilemezsiniz
Huzurum öyle büyük ki afallarsınız,
Bir şey de istemez hani, bir isim kartı, bir iki de süs eşyası.
Ölülerin, önünde sonunda vardıkları yer bu
Reader Follow Recommendations
Zaten ömür boyu hep sahte, cansız bir dünyada, bir hapishanede yaşamıştım, gerçekliklerinden bile emin olmadığım insanlar arasında soluksuz kalmıştım
O gözden ırak adada öğrendim ki, cennetle cehennem iç içedir, ancak bir katil bir peygamber olabilir ve insan bir başkasına, aynı karabüyü ayinlerindeki gibi, dönüşebilir, çünkü insanın tam zıddı gene kendisidir.
Bazen insana hiçbir şey hatırlamak kadar acı veremez, özellikle de mutluluğu hatırlamak kadar. Unutamamak. Belleğin kaçınılmaz intikamı.
Saatler hüznüyle ilerledikçe
Ağır bir kabusu andıran gece
Arttırır ruhunun dinmez yasını.
Ve serper dalarken şehir uykuya
Esen rüzgarlara, ürperen suya
Sonsuz güllerinin rayihasını.
Bilmiyoruz şimdi, mevsim yaz mı, bahar mı
Bahçelerde hala güller açar mı,
Bilmiyoruz, kadınlar, kızlar,
Şarkılar masallar var mı?
Gece ile gündüz,
Acıdan kaskatı kesilmiş yüz,
Uykusuzluktan harap göz,
Öpüşen dudaklar,
Çözülmeye razı olmayan eller var mı?
Ayrılık var mı gurbet var mı?
Biz beyhude yere gecike nler,
Çoktan bitmiş bir yolun ucunda
Bilmiyoruz şimdi ıssız gecede
Ne yapar ne eder,
Gidip de gelmeyenler,
Beyhude bekleyenler!
Biz ayın çıplak arsasında
Savrulan zaman kırıntıları.
Nerden bilelim bunları !
Ne kadar uzak, uzak
Yollardan gelir bize
Ve çok yabancı bir şey gibi sevinçlerimiz,
Keder durmadan çiçek açar içimizde
Bu yekpare akış, durgun, derinden...
Her aynada yalnız kendi görünen
Bu yüz ve şifasız hüznü eşyanın
Kendi cevherinde mahpus bir anın
Dağıttığı dünya hep yaprak yaprak,
Dalgın, unutulmuş sesleri uzak
Arzuların sana ördüğü masal
Bağrında bir bıçak yarası boşluk
Simsiyah kesilir gözünde ufuk
Ey bitmek bilmeyen hıncı zamanın
Her şey bana karşı kendi içimde