-Ben, dedi, okuduğum kitabın kahramanlarını sevmek isterim; onları dostum farz ediyorum, hep kendileriyle beraber yaşıyorum ve yanımdan ayrılmalarını istemiyorum.
- evlenme ve çocuk sahibi olma isteğini yitirdiğimi hissediyorum;..üstelik tam da tersi olması gerekirken, kimi kez kederlendiriyor beni. Kimi kez şu boktan ressamlığıma kin tutucak gibi oluyorum. Richepin bir yerlerde şöyle demiş:
Sanat sevgisi gerçek sevgiyi ortadan kaldırır.
O dönemin ressamları da -işlerini hiçbir şey anlamayan kişilerin karşısına çıkardıklarında- kitapta "kahraman" olarak adlandırılan bu ressamlar, umutsuzluğa kapılmayı akıllarına bile getirmeden 𝘳𝘦𝘴𝘪𝘮 𝘺𝘢𝘱𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘥𝘦𝘷𝘢𝘮 𝘦𝘵𝘮𝘪𝘴𝘭𝘦𝘳.
İlerde daha iyi işler çıkarırsam, şimdi çalıştığımdan daha değişik çalışacak değilim kesinlikle. Yani, elma aynı elma olacak, ama daha olgun. Eğer şimdi değersizsem ilerde de değersiz olacağım, ama ilerde değerli olacaksam, şimdi de değerliyim.
Bana sorarsan, çoğu kez krallar kadar
zenginim. Parasal olarak değil elbet ama, çalışmalarımda kendimi tüm ruhum ve yüreğimle adayacağım bir şeyler bulduğum için, bu yaşamıma anlam kazandırdığı, esin kaynağı
olduğu için zenginim.