İnsan kendi doğum gününde de hatırlanmak istiyor azizim... Yine hüsran 🙄
yol bir yere gitmez
içerde
düz saçlara uğrar
ayak üstü bir akşamüstü
her plansız ürperişin sonu
hüsran
ve hüsran
çok sanat müziği bir kelimedir
Ve çağımıza bakıyorum O zaman kullanabilen az diyorum.. :(
Ve aklıma yine o söz geliyor.
Bitmez bu kan, bu hüsran, görünüyor açıkça;
Dünya müslümanları, müslüman olmadıkça.
//Cengiz Numanoğlu
Kalb i Mecruh
@Kahveyemeftun
·1g
Diğer canlılardan farklı olarak insanda utanma duygusu vardır.
Sayfa 60 - Nefes YayıneviKitabı okuyor
İnsanları en gerçek olduğu gibi halini sınır koymadığınızda görüyorsunuz, ona her şeyi yapabilme izni verdiğinizde oda rollerinden sıyrılıp kendi gibi olma huzuruna kavuşuyor ama sonu çok çok hüsran sizin açınızdan, kendi sınırlarını kendi oluşturmuş insan o kadar yok ki( kimsenin sınırlarıyla ilgilenmeden doğrusunu yanlışını her şeyden bağımsız kendi oluşturmuş insan, herkese aynı muameleyi yapan insan belki de), zamane iletişimi böyle muhatabımı kafamda bir yere konumlandırıp ona göre bi davranış oluşturayım.
Buda tamamen güç algısından. Davranış oluşturma kısmı ne nemalanabilirim, ne alabilirim, ne verebilirsin, ne vadediyorsun Davranış oluşturma kısmı iki tanecik yani yaltaklanmak, aşağılamak
Birinin sizin gücünüzden faydalanmak için sizinle iyi geçiniyor olması ve hatta sizin bunu farketmeyecek kadar aptal olduğunuzu düşünüp ona rağmen yaltaklanması çok alçaltıcı, ama buna maruz kalan insanlar çoğu zamanda kendide bunu başkasına yapan insanlar bence, besleme, geri besleme
Sınır koymayın, güçsüz gözükün, kendinizi dahi koruyamaz gözükün, bu bi taktik diyil, bu bi gerçeklik arzusu, ben neden kendimi korumak zorunda kalıyım ki, neden herkes kendini korumak zorunda, herkes neden kendi hayat telaşesinde diyil de zarar vermeye bu kadar konsantre
Tanrı ideal bi dünya da vadetmedim diyor, pembe pamuk bulutlarda
Sonucu düşünülmeden girişilen her eylem, ardında hüsran saklanan bir kapıya gider.
bi' telaşım var
youtu.be/876WfyaIVK4
Baharı görmeden hazana döndü
Dallarım’ mahsur külle boyandı
Zamanı gelmeden seraba gömdün
Dallarım’ mahsun zorla dayandı
Vah yalan oldum deli yanımdan beni canımdan