Değişim, insanın ta kendisidir deriz genellikle.
Suyun açtığı yolda kaybettiklerimiz ya da bulduklarımızdır belki de.
Her an, yaşanan duygu fırtınalarının izleriyle doludur.
Bir gülüşte sevinç, bir bakışta hüzün buluruz.
Bazen kaybettiklerimizde bir annenin özlemini,
Bazen bulduklarımızda umut dolu bir gönlün kısacık demini süreriz.
Değişim dedikleri, aslında bizizdir,
Hayatın her anında yaşanan duygu fırtınalarının bizi yavaş yavaş şekillendirmesidir her daim.
Her an, yeni bir başlangıç, yeni bir yolculuktur sona doğru yola çıkan bizler için.
Geçmişin izleriyle, geleceğin umutları arasında bir köprüyüz hiç yıkılmadan duran.
Ve belki de değişimin ta kendisi, bizim içimizdeki güçtür,
Zorluklara karşı varoluşumuz, umutlarımızla her daim yüreklerde atmaya devam edecek.
Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.
Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun
sevgim acıyor
Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlar da orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını
Okumak acısını alır mı insanın?
Yoksa deniz suyu içmek gibi içtikçe susuzluğumuz dinsin diye daha çok susatmaz mi bizi?
Kapansın diye umut ettiğimiz yaralarımızı kanatmaz mi daha da fazla?
Ama bazen çarelerde çaresizliklerin içinde saklı değil mi?
Bir sarkacın ucundaymışım gibi bazen hayat umut dolu sevgi dolu sevinç dolu bazen sonsuz bir hüzün keder ve yalnızlık duygusu...
Bütün mevsimler güz, vakitler ikindi
Turuncu bir sis inmiș gözlerinin burcuna
Durarak ve uzun uzun bakıyor her şeye...
Kimseler fikrini sormuyor nicedir
Çoktan çıkmış hükmünden çocukları
Korkarak basıyor evinde bile yere...
Suyu seviyor en çok, kiraz ağacını, bahçedeki cevizi
Çocukların oyunlarını bir de
Kaldırıp topraktan başını uzun namazlara duruyor
Birazcık saygı giderayak dünyadan beklediği...
....
Ey hüzün..
Çocuğum benim, annem, efendim
Ay buluttan sıyrılır, sulara gün vurur
Gibi ince, ışıklı, sevinç içinde
Çekip alsam bütün camlardan seni...