Yazarın bütün kitaplarını severek okudum. Bu kitabında da İstanbul'u, burada ki yerlileri ve sonradan gelen insanların yapısını yaşantısını ele almış .Azınlıkların uğradıkları haksızlıklar ,buraya sonradan gelen insanların şehrin atmosferinde kaybolmuş kişilikleri psokolojik bir yaklaşımla anlatılıyor .Herkesin bu kitabı okuması lazım .Kafalardaki önyargılardan kurtulmak ,insanları etnik köken ayrımı yapmadan sevebilmeleri için .Belki de ben yazar gibi düşündüğüm için beğenerek okudum.
Dünyanın her yerinde azınlıklara karşı bir asimilasyon hareketi yaşanıyor .Hele bu çağda insanlık dramıdır. Bir ülkede ne kadar çok etnik köken varsa o kadar zenginlik vardır .Her yıkımla katliamla zenginliklerimiz yok edildi .Bir sofra düşün çeşit çeşit yemek olması mı iştah açar, yoksa tek çeşit yemek mi ? Bir orman düşün rengarenk çiçek, böcek, kuşlar, ağaçlar mı insana yaşama şevki verir, yoksa tek bir çiçek mi?
Aret Vartanyan inşallah herkes tarafından okunur ülkemize huzur mutluluk gelir .İstanbul belki eski İstanbul olur, tek umudum bu tür yazarların çoğalması ve insanlarımızın da okuma alışkanlığı kazanabilmesi olacak.
#OkudumBitti
#KitapYorumum
#BetyyMahmudi
#KızımOlmadanAsla / 368 sy
Bir annenin sınanamadığı tek şey çocuğuna duyduğu sevgidir.
"İradenin olduğu yerde çare de vardır."
---------------------------------------------------
➜ Yazarımız Betty Mahmudi 'nin gerçek hayat hikayesini okuyarak onunla tanışmaya ne dersiniz
Sayfalar arasında
Orhan Veli Kanık’ın “Karşı” şiirinde anlatılmak istenen, dünyanın güzel ve renkli olmasına rağmen insanların birbirlerine karşı olmasıdır. Karşı olma durumu bir şeye zıt veya muhalif olma durumudur. Bundan hareketle; şair, bu şiirinde insanların ve cisimlerin beraber olmak yerine zıt ve muhalif olmasından bahsetmiştir. Şiirin teması karşıtlık ve
Birazcık SPOİLER içeren bir alan...
Sanırım beni bu gece en çok üzen şeylerden birisi bu kitap oldu. Bir an olsun umut duygusunu hayallerinin gerçek olma duygusunu karakter ile beraber bende yaşadım. Mutlu bir son arzusu gibi gibi... Fakat sayfalar ilerledikçe karakter ile beraber bende üzüldüm. Ve Nastenka'ya bir nevi bende kırıldım. Hiç beklemediğim ters köşeler oldu son sayfalarda mutlu son beklerken mutlu sonun olmaması bir nevi üzdü. Mutlu son karakterimiz için yoktu fakat Nastenka için vardı.
"Ah hayır.... Asla, asla! Gökyüzün hep açık olsun, değerli gülümsemen her zaman berrak ve mutlu olsun. Yalnız ve minnettar bir kalbe verdiğin mutluluk ve huzur dolu o an için sonsuza kadar kutsan!
Tanrım, yalnızda mutluluk dolu bir an mı?
Böyle bir an bir insan hayatı için yeterli sayılmaz mı?"
Sanırım karakterin yerinde olsam ben çok sinirlenirdim ve ne yapacağımı asla düşünemezdim. Karakter hem büyüklüğünü hemde sevgisini ortaya koyarak muazzam ama bir nevi de üzücü bir son yaşadı...
Kendisini ayrı son sözünü ayrı sevdiğim muhteşem bir kitap: Fahrenheit 451. Kitabın konusundan bahsedecek olursak yanmayan evler, mekanik tazılar, adına böcek denmiş araçlar ve itfaiyeciler var kitapta. Madem evler yanmıyor neden itfaiyeciler var diye soracak olursanız eğer; bu kitapta itfaiyeciler yangın söndürmüyor, kitap yakıyor ve bunu toplumun huzuru ve mutluluğu için canla başla çalışarak yapıyorlar. Mutluluk ve huzur diyorum çünkü kitaplar onlara göre insanları intihara sürükleyen, düşünmeye mahkum bırakan, gereksiz bilgilerle kendilerini yıpratan şeyler. İnsanlar da bu fikri benimsemiş ve kitap okuyanlara hiç de iyi gözle bakmıyorlar. Okumayarak ve her boş anlarını doldurarak mutlu mesut yaşıyorlar.
Kitabın ana karakteri Montag adında bir itfaiyecidir. Yaşadığı bir döneme kadar güle oynaya yakar yakaladığı bütün kitapları. Sonra ise sorgulamaya vakit ayırıyor...
Çok başarılı bir distopya okudum bu kitapta. Kitabı okuduktan sonra son sözünü bitirdiğimde bazı şeyleri derinlemesine öğrendiğimi farkettim. Yazar aslında okulda okumadığını ve kendini kütüphanede yetiştirdiğini söylemiş. Kitapları bu kadar seven adamın hikayesi de başka türlü olamazdı zaten. Kitap yazma evresinde isim ararken bir kitabın yanma ısısını araştırıyor ve araştırmaları sırasında itfaiyecilere soruyor. Aldığı cevap 451 Fahrenheit. Bu da kitaba adını veriyor. En sevdiğim distopyalardan biriydi. Herkesin okumasını tavsiye edebilirim
208 syf.
·
Not rated
"Kitaplar hiç bu kadar korkunç olmamıştı."
Çünkü milyonlarca konu hakkında yazılmış milyonlarca kitap vardır. Ne kadar çok kitap; o kadar çok insan çeşidi, ne kadar çok insan çeşidi; o kadar büyük toplum kaosu demektir. Bir çok düşünce hakkında yazılmış kitaplar okumak, gruplar halinde toplanıp edindiğimiz bilgileri tartışmak,