Kalabalıkta kimsenin yüzü kendinin değildir, bilirsiniz
Eski evler, eski mahallelerden geçerek İstanbul'un yedi tepesinden birine kurulmuş camiye gideceğim. Caminin serin sessizliğinde duaya çöküp cenab-ı hak'tan bana bir yol göstermesini isteyeceğim.
İstekle midir içtiğimiz bâde azizim
Dert ateşini zehr ile söndürmek içindir
Ölüm dahi üzerinden zaman geçince eskiyor.
Dünya bir gündür, o da bugündür.
Ömrün çok kısa olduğunu duyuyor, düşünüyor ama az sonra unutuyoruz. İnsanoğlu unutkan ve nankördür. Elindekinin kıymetini bilmez, kaybedince mızıldanır. Biz her zaman bu işi bir hatırlar, bir unuturuz. Sürekli hatırda tutmak velilere mahsus. Ölmeden ölenlere. Bizim gibi faniler hep unutacak ve yeniden hatırlayacak.
Eşyayı, etrafı yenilersin, düzeltirsin ama bozulan insanı düzeltmek zordur; kim bilir kaç nesil alır.
"Kentsel dönüşüm" fiyakalı bir söz.
Ama nasıl?
Kentin dönüşümü sadece mekana makyaj yapmakla olmaz. İnsanı yetiştirmek lazım.
Bazıları memleketi kurtaracak duruma sokar ve sonra "memleket elden gidiyor" diye bağırır.