Böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. Dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, Spartakus kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı.
Bir gün geriye dönüp baktığımda, beni sarıp sarmalayan; öpüp, okşayıp, koklayan bir sevgiyi yaşamış olmanın güzelliğini kucaklayacağım. Bu dünyadan biz geçtik, tarih yazmasın sen bil.
Günün başında kendine kahvaltı hazırlamaktan bile aciz insanlar yemek yiyebilmek için önüne koyduklarımıza muhtaçken, günün sonunda erkeklik taslamıyor mu :) İşte o zaman bana bi gülme geliyor ki anlatamam :)