“Hayret ediyorum! Nasıl oluyor da doğru ile yanlışı Kur’an ve Sünnetin aydınlığında değil de görüşlerin karanlığında çözmeye çalışıyorlar.“
| İbn Kayyım el- Cevziyye
Nefis Muhasebesi Yapmamanın Zararı
Nefis muhasebesi yapmamanın en büyük zararı ; vazifeyi düzenli ve zamanında yapmama, nefis muhasebesini terk etme, serbestlik, işlerde kolaycılığa kaçma ve zamana uymadır.
Bu gidişat ise, insanı helake götürür. Bu, boş şeylere güvenmekten dolayı aldananların hâlidir.
İşlerin sonunu ve akıbetini görmezden gelir, her şeyi oluruna bırakır, Allah'ın affına güvenir.
Bundan dolayı da nefis muhasebesi yapmaz, yaptıklarının ne sonuçlar getireceğini düşünmez Bu hâl üzere devam ettiği sürece günah işlemek ona basit gelir, günaha alışır ve ondan ayrılmak iyice zor bir hal alır.
Aklı başına gelip doğru yolu bulsa, günaha hiç bulaşmamanın, onu terk etmekten ve alışkanlıktan vazgeçmekten daha kolay olduğunu mutlaka bilir..
İbn Ebü'd-dünya şöyle demiştir: "Kureyş'ten bir kişinin bana anlattığına göre, Talha b. Ubeydullah'ın oğlu ona şöyle demiştir: İbnü's-Sımmet'in tevbesi, kalb inceliği ve yumuşaklığı sonunda gerçekleşmiştir. O kişi, kendini çokça hesaba çekerdi. Yine bir gün, altmış yaşlarındayken kendini hesaba çekti. Geçmiş günlerini saydı: Yirmi bir bin altı yüz gün. Ardından korkuyla bağırdı: "Eyvah! Yazıklar olsun bana..! Yirmi bir bin günahla Rabb'imin huzuruna gidiyorum. Her gün binlerce günah işleyip durmuşken Rabb'imin huzuruna nasıl çıkarım..?!" Sonra olduğu yerde yığılıp kaldı. Baktılar ki, ölmüş. Bu arada bir münadinin şöyle seslendiği duyuldu:
"Ey Firdevs cennetine koşan nefis, ne mutlu sana!"
Allah'a yakınlık hissi yeryüzü cennetidir.
"Bu dünyada bir cennet vardır; ona giremeyen ahiretteki cennete de giremez"
*İbn Teymiyye
Sayfa 63Kitabı okudu
Günahlar, yaralar gibidir.
Bazı yaralar da ölüme sebebiyet verebilir.
İbn Kayyim El Cevziyye
Günahlar, kalbin Allah'a ve ahirete olan yürüyüşünü yavaşlatır.
İbn Kayyim el- Cevziyye
ZÜLKARNEYN
(Kur’an’da kendisine büyük güç ve imkân verildiği bildirilen kişi.)
Sözlükte “sahip, mâlik” anlamındaki zû ile “boynuz, kâkül, şakak; aynı dönemde yaşayan nesil, akran” gibi mânalara gelen karn kelimesinin (Ezherî, Tehẕîbü’l-luġa, “ḳrn” md.) tesniye kalıbından oluşturulan zü’l-karneyn terkibinin anlamı karn kelimesine verilen mânaya