İbrahim Keleş
@iboklss
Ben afyonumu kendi ruhumda buluyorum.
Türk Dili ve Edebiyatı
İzmir
18 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Özgürlük, karar, irade, bütün bunlar kuruntudan ibarettir. Arıların yazgısını paylaşmadan bal yapabileceğimizi sanıyoruz; ama biz de, görevlerini yerine getirmeye ve sonra da ölmeye mahkûm zavallı arılardan başka bir şey değiliz.
Sayfa 216Kitabı okudu
Dünyanın çirkin olduğunu bilsem de, bunu görmek istemiyorum.
Sayfa 189Kitabı okudu
Arzu! Bizi taşıyan ve çarmıha geren odur. Bizi önceki gün kaybettiğimiz ama güneş doğduğunda yeniden bir fetih alanı gibi gördüğümüz muhabere alanına her gün yeniden taşır. Yarın ölecekken, un ufak olmaya mahkûm imparatorluklar inşa ettirir bize. Sanki bu İmparatorlukların pek yakında çökeceklerini biliyor olmamız, onları şimdi inşa etme açlığımız için önem taşımazmış gibi.
Sayfa 183Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Dairelerin birinden gayet belirgin, açık seçik ve neşeli bir melodi geliyor. Birisi piyanoda klasik bir parça çalıyor. Ah o melankoli peçesini yırtan beklenmedik tatlı an!.. Sonsuzluğun bir anında her şey değişip başkalaşıyor. Meçhul bir odadan çıkıp gelen bir müzik parçası, insani şeylerin akışı içinde az da olsa bir kusursuzluk..
Sayfa 91Kitabı okudu
Zenginler ve yoksullar, düşünürler, araştırmacılar, karar vericiler, köleler, kibarlar ve kötüler, yaratıcılar ve vicdanlılar, sendikacılar ve bireyciler, ilericiler ve tutucular, hepiniz dışarı! İlkel insanımsılardan başka bir şey değilsiniz! Ortalama primatın genetik haritasına kayıtlı yüz buruşturmalar ve gülümsemeler, yaklaşım ve süslemeler, dil ve kodlar tek bir anlama geliyor: Ya safa girersin ya da ölürsün...
Sayfa 85Kitabı okudu
Güzellik nerededir? Diğerleri gibi ölmeye mahkûm büyük şeylerin içinde mi, yoksa hiçbir iddiada bulunmadan, anın içinde bir sonsuzluk tomurcuğu yerleştirmeyi bilen küçük şeylerde mi?
Sayfa 77Kitabı okudu
Aslında bizler varolmayana inanmak üzere programlanmışız, çünkü bizler acı çekmek isyemeyen canlılarız. Bu nedenle, tüm gücümüzü, bu çabaya değen şeyler olduğuna ve bu nedenle yaşamın bir anlam taşıdığına ikna olmak için harcıyoruz.
Yaşam saçmaysa eğer, bu yaşamda parlak bir başarı göstermenin başarısızlıktan daha değerli olmadığını belli ki kimse düşünmemiş.
Sayfa 16Kitabı okudu
İnsanlar yıldızların peşinde koştuklarını sanırlar ama sonları bir kavanozun içindeki kırmızı balığa benzer.
Sayfa 15Kitabı okudu
İnsan doğası gereği despottur ve acı çektirmeyi sever
Her alanda , asıl yenilgi, unutmaktır, özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmak, insanların ne derece hırt (kaba, acımasız) olduklarını asla anlayamadan gebermektir.
Sayfa 39Kitabı yarım bıraktı
O zamanlar çocuktum, korkutuyordu beni hapishane. Çünkü o zamanlar daha insanları tanımamıştım. Artık asla onların laflarına, düşüncelerine kanmayacağım. Asıl korkulması gereken insanlardır, sadece onlar, daima.
Sayfa 31Kitabı yarım bıraktı
Dünyadaki bütün işler değersiz, başkaları istiyor diye kendi tutkusunu, kendi gereksinimini dikkate almadan, para, onur ve başka şeyler uğruna kendini yiyip bitiren insan her zaman budalanın biridir.
Sayfa 38Kitabı okudu
Ancak kendi içime dönersem bir dünya buluyorum.
İnsan aslında karmaşık bir varlık değil. Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalan ise özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle korkuyor ki, ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor
Sayfa 7Kitabı okudu