İbrahim Keleş
@iboklss
Ben afyonumu kendi ruhumda buluyorum.
Türk Dili ve Edebiyatı
İzmir
18 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Dünyada hiçbir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa, sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım.
Sayfa 54Kitabı okudu
Aklınızı kaybetmenize neden olacak şeyler vardır ya da kaybedecek aklınız yoktur
Sayfa 36Kitabı okudu
Dünyanın bütün dağlarında, ormanlarında, tek bir yaprağı bile bir başkasının tıpkısı olarak yaratmamıştır Tanrı. Oysa siz farklı olmayı delilik sayıyorsunuz .
Sayfa 175Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense. Dünya daha kötü bir yer mi olurdu? Hayır insanlar daha yürekli daha mutlu olurlardı .
Sayfa 142Kitabı okudu
Deli olmak, düşüncelerini iletmekten aciz olmak demek. Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrende olup biten her şeyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan, dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun .
Sayfa 73Kitabı okudu
Kimsenin kimseyi yargılayacak durumu yok. Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını ya da yaşamında anlamın hepten yok olduğunu
Sayfa 26Kitabı okudu
Sıcak bir banyonun iyileştiremeyeceği çok şey olmalı ama bunların çoğu benim bilmediğim şeyler. Öleceğimi düşünecek kadar üzüldüğüm, uyuyamayacak kadar sinirli olduğum ya da aşık olduğum kimseyi bir hafta boyunca göremeyeceğimi bildiğim zamanlarda, zihnimin derinliklerine iner, iner ve sonra "Gidip sıcak bir banyo yapacağım" derim.
İnsanın beyninde mırıldanan şeylerdi sözler. Onları okuyup sihrine varabilirsen acı çekmeden yaşayabiliyordun, başına ne gelirse gelsin ümidini yitirmeden.
Birkaç yıl önce dinle ilişkimi kesmiştim. Gerçek olduğunu varsayarsak insanları aptallaştırıyor veya aptalları çekiyordu. Gerçek değilse, aptallar daha da aptaldılar.
Verilen sözler her zaman tutulmaz, bazen zayıflığımız, bazen de hiç hesaba katmadığımız yüce bir güç yaptırır bunu bize.
Sayfa 214Kitabı okudu
Aslında körlük, umudun tükendiği bir dünyada yaşamaktı.
Sayfa 213Kitabı okudu