Mevsimlerden keder mi, söyle
Ne giysem yakışmıyor, uçurumlardan başka.
Dağıtamıyor hiçbir güneş ruhumdaki sisi
Ve ben hâlâ yarın güzeldir diyorum,
Kalmasa da albenisi...
İbrahim Tenekeci
“Eski defterleri açmak, kimseye mutluluk getirmez. Çünkü iyi olan, geçmişte kalmaz; daima yanımızda, aklımızda ve kalbimizde bulunur.”
İbrahim Tenekeci
insanlar geliyor dünyadan bana
sözleri sıcak kalpleri soğuk
buradan belli, güzelliği, ölümün
İbrahim Tenekeci | Belki Başka Zaman
(...)
Bugün arkadaşlık ettiğimiz, beraber yürüdüğümüz, iş yaptığımız, kaderi ve kederi paylaştığımız, dertleştiğimiz insanla yarın yollarımız ayrılabilir. Hatta dost iken düşman haline bile gelebiliriz. Olabilir, oluyor. O andan itibaren mahremiyetin zedelenmemesi, hatıraların korunması gerekiyor. Fakat bunun tersini daha sık görüyor ve yaşıyoruz.
Sadece kardeşliğin, aşkın, isyanın değil, düşmanlığın da bir ahlakının olması gerekiyor. İyiyi kötülemek yerine, daha güzelini yapma gayreti içinde olmalıyız.
Ne yazık ki ülkemizde yenilgiye âşık olmuş bir güruh, grup, kitle, kesim, topluluk var. İnsanımızın kıymetli bir iş yapacağına inanmıyorlar. Milletin ve memleketin lehine yaşanan her güzel gelişmeyi karalamayı, küçük göstermeyi kendilerine vazife edinmişler. Faydalı işlerden birini işaret ettiğimizde, kıymetli isimlerden bir tanesinin altını çizdiğimizde, hemen 'yandaş' olmakla suçlanıyoruz.
Yine, hep aynı tavra, tutuma, acınacak hale şahitlik ediyoruz. Ülkemizin bütün kritik zamanlarında, yapay gündemler oluşturarak insanımızın dikkatini dağıtmaya çalışıyorlar. Bu konuda ve yalan üretmek hususunda hayli mahir olduklarını üzülerek söylemeliyiz.
Başarısız olanın başarı gösterini kıskanması, ona imrenmesi, anlaşılabilir bir haldir. İnsanın fıtratında böyle huylar vardır. Sözünü ettiğimiz, şikâyette bulunduğumuz, bazı kimselerin her iyi işi, güzel şeyi ve millî başarıyı zehirleme çabasıdır.
Özetle, düşmanlığın da bir ahlakının olması şarttır. Ahlak ve adaletle irtibatını kesmiş bir düşmanlık, önce sahibine kaybettirir. Nitekim hep öyle oluyor.
İbrahim Tenekeci
Ibrahim Tenekeci
Ey aşk, yaptığını beğendin mi:
yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen
ters yakılan sigara, hemencecik söndürülen-
yoksulluk ile vakit geçer mi…
Uyanmış kalmışım, nasıl bir şey bu
toprağa baktım, yerinde yoktu;
şiirden aşağıya attım kendimi
düşerken düşündüm, ölmesem mi ?
Anlatıyorum, hiç konuşmadan,
buğdayın içini dökmesi gibi…