İbrahim Halil KAPLAN
@ibrahimhalilkaplan
Sosyal bilgiler Öğretmeni
Darülfünun Lisans Mezunu
38 reader point
Joined on November 2021
Sabitlenmiş gönderi
Ne adaletsiz bir dünya: kimi günahları ile yükseliyor, kimi iyilikleri ile kaybediyor.
Mutlu olmak istiyorsan mutlu etmesini bilmelisin.
“Evlenince şunu fark ettim ki eşlerin birbirine duyduğu saygı ve sevgiyi birbirlerinin ailelerine de gösterebilmeleri gerekir. Çünkü iki gönül bir olunca samanlık seyranlık olur sözü evlilik için geçerli değildir.”
Reader Follow Recommendations
Mutlu bir evlilik önemli bir başarıdır ve kendiğinden oluşmaz; bilinçli bir gayret gerektirir.
Evlilik ilişkisi bir bahçedir. Çiçek de yetiştirebilirsin, diken de!
Yeni programlar yazma becerisine sahip olmayan bu canlıların elindeki tek slogan şudur: Rakiplerine karşı akılıca üstünlük kuramıyorsan, sayıca kur.
Ben bir karış dahi olsa, toprak satmam. Zira bu vatan bana değil, milletime aittir.
Karşı devrimcilerden kaç kişi öldürülmüş, bu sindirme harekatında nasıl bir netice alınmış, bunlar şimdiye kadar açıklık kazanamamış konular. Fakat kurulan Divan-ı Harb’in verdiği idam kararları ile çok kişinin sehpalarda günlerce sallanmasına izin verilerek, bir daha böyle bir harekata girişilmesinin akibeti hakkında ibret dersine gidilmişti.
Hem idarenin düzenlenmesinden çok ahlak güzelliğine muhtacız. (Bediüzzaman)
Sizin vazifeniz, Allah yolunda cihad, yani muharebedir. Ama nerede? Düşman hudutta, İstanbul’da değil.
Biz Rumeli’de iken kardeşlerimiz, babalarımız öldürülüyor, katil tutulamıyordu. Ortalığı adaletsizlik bürümüş idi. Biz de bir şey yapamıyorduk. Hürriyet alınacağı zaman bize ‘Meşrutiyet olursa işte böyle haksız yere kimse, kimseyi öldürmeyecek, öldürürse mutlaka yakalanıp kısas yapılacak. Adalet icra olunacak.’ demişlerdi. Biz de beraber çalıştık. Hürriyet alındı. Halbuki dedikleri şeyler yapılmıyor. Köprünün üstünde adam öldürülüyor da katili bulunmuyor. Saklanıyor. Hani kısas, hani Şeriat? İste biz bundan ötürü kalktık!
Krampon izleri çok netti, belli ki hâlâ acıyordu. Hemen ayağa kalktı, minik şortu izleri tekrar kapattı. “Bunu nasıl yaptın?” dedim. Her zaman olduğu gibi doğrudan gözlerimin içine baktı, gülümsedi ve “Düştüm” dedi, bakışlarıyla “Öğretmenim, asla bilemeyeceksin” diyordu. Sonra “Çok sakarım” diye ekledi. Ama bunlar artık onun sözcükleri değildi, her türlü sıkıntılı durumda yararlanabileceği nakarattı.
Sayfa 67Kitabı okudu
