İbrahim Yıldırım
İbrahim Yıldırım
@ibrahimxl71
Bakıldığında herkese farklı bir bakış açısı kazandıran bu kitap için düşüncelerim,
İnsan içinde ne barındırr?
YARATICIYI barındırırır. Herhangi bir olayda umutsuzluğa kapıldığında (umutsuzluğa kapılmasa da içinde barındırıyor) içinde barındırdığı yaratıcı yardım ediyor ve umutsuzluk sona eriyor. Bunun bilincinde olan insan umutsuzluğa kapılmaz, bilir ki yaratıcıyı içinde barındırıyor, her zorlukla beraber bir kolaylık olduğunu, o kolaylığın da içinde barındırdığı yaratıcıyla geldiğini bilir,
İnsana verilmeyen şey nedir?
KADERİDİR. Hayatında neler geçeceğini, nasıl zorluklarla karşılaşacağını, ne zaman öleceğini asla bilemez, ama şöyle bir şey vardır ki asla buna göre hareket etmez. Çoğu kişi özellikle öleceğini bildiği ama zamanını bilmediği için rahat ve hayatı umursamadan, ölüm korkusu olmadan yaşar,
İnsan ne ile yaşar?
SEVGİ ile yaşar. Sevgi olmazsa yüzünde en ufak bir gülümseme göremezsin, sevgi olmadan insan bir hiçtir. Sevgi insanı insan yapar. Sevgisiz yaşanmaz, sevgisiz yaşayan insan hayatının bilincinde değildir. Sevgi her şeyin ilacıdır, gerek soğukta soba olur, gerekse herhangi bir zorlukta kolaylık. Sevgi insanı hayata bağlayan en temel unsurlardan biridir.
Bir erkek yazarın kadın bakış açısı ile hikayeyi ele alışı ne derece başarılı olabilirdi? Aslında belirli bir evreye kadar bunu hissetmiyorsunuz fakat karakterin derinleşmesi gereken ve ilmik ilmik işlenmesi gereken değişim dönemlerinde yazarımızın bu denli bir derinliğe ulaşamadığı hissine kapıldım. Zira sayfalarca "...ben değiştim artık
