aklımı son kez kaybettiğim yerden arkama baktığımda emotional maturity kavramını yitidiğimin farkına varıyorum. durak sayıyorum mesela. tırnak yeme alışkanlığım da on iki yıldır sürüyor. bunun dışında sürdürülebilen davranışlar kategorisinde pek bir şey yok. ayrıca olumsuz tüm etkenleri mıknatıs gibi çekmekte de üzerime yok. kendimi tek başına bıraktığım her koşuldan, her militandan nefet etmeye başladım. bu zamana kadar öyle şeyler okudum ki, aklım durdu. akıl almaz hikayelerim oldu. öyle doldum öyle taştım ki, artık yere göğe sığamıyorum. hiç valizim olmadı, bir sürü evim oldu. aradaki ince bağlantıyı kes. dünyadaki tüm nefesleri soludum, gitmeyi çok önceden öğrendim. hiç kalan olamadım. soluğunu kes. canavarlarla savaştım, bir sürü hata yaptım. kendimi hiç sevemedim. kendini kes. insanları dinledim, anlamadım. sustum, bağırdım, küfür ettim. büyüdüm. iş tecrübelerim kabardı, arkadaşlık kavramlarım azaldı. herkesi yedim. her şeyi sevdim. bağımlığı hiç sevemedim. annemden kaçtım, yolun sonunda anneme dönüştüm. bu sefer insanlardan kaçıyorum ne olur onlara dönüşmeyeyim.