Anlaşmanın Mistik Sağlaması Yahut Var Biraz Da Sen Oyalan
Öyleyse bu kelimeler üzerinden bir çeşit kendine bakabilme uğraşı mı? Bu da bana samimi gelmiyor, çünkü kelimelerim sınırlı. Bu sınırlı kelimelerle iç hesaplaşma yoluna gidip hüznü, muammayı ve dahi diğer bütün iç kargaşalarımı ustalıkla betimleyebilsem bile bir gerçeği yaşıyordum: Beni bu kanayan ümidin koynuna iten, bu ince yalnızlığı bana yaşatan insanlarla yaşayıp, onlara bunu bir türlü anlatamadığım gerçeği...
Sayfa 18 - varoluş mahcubiyeti- Necip Fazıl AkkoçKitabı okudu
“Toplumun temel yönelişi bireyselleşmeden bireycileşmek olunca, kendine her iyiliği isteyen, ama hiçbir olumsuzluğun sorumluluğunu üstlenmeyen ‘birey’ler çoğalıyor. Bir iç hesaplaşma geleneği de oluşamıyor. ‘Şu olmuş kötülüğün ne kadarından ben sorumluyum?’ sorusunu kimse sormak istemiyor. Durumu, edebiyat tarihine gönderme yaparak açmak gerekirse, biz, toplumca henüz ‘Sofokles tragedyası’ aşamasındayız ve daha ‘Shakespeare tragedyası’ aşamasına gelmedik. Birincide trajik duruma yol açan olay örgüsünü dış güçler, tanrılar, kader vb hazırlar. İkincide tragedyanın kaynağı karakterdir.
