Evler büyük dedikçe büyük
Ben insanların en garibi
Uzağı ilk defa kavradım
Görür yahut dokunur gibi
Eski bir saçakta kuşlarla
Yele yağmura karşı oturdum
İç içe daireler çiziyor
İçine adımı yazıyorum
Gün uzun türküsünü bitirdi
Karlı dallara yürüdü karanlık
Yalnızlık çekilmez bu vakit
Delirdi denizde yosun çayda balık
Gel artıkGülten Akın
Herşeye nokta bırakmayın!
Benim ne soluduğum sadece oksijen mi?
Ben evreni en doğal ritimlerinden nefes alıyorum,
İç dünyaya girmek için evrendeki değerleri,
Hassas olup anlam oluşturmak,
Yazılananları okuyup anlamaya çalışmak; Yetersiz
Yaşam için düşünceni paylaşmak için,
Pençelerini kullan, Sözler idam edildi, ben virgül bırakıp devam etmek için çaba gayret provokasyonundayım
Herşeye nokta bıraktın sadece....
___ Karanlık.... BlackSalt*
George Orwell'in "1984" eseri hakkında düşününce, aklıma ilk gelen şu: Biz şu anda kendi 'Büyük Birader'imizin gölgesinde yaşıyor muyuz? Yani, Orwell'ın o karanlık gelecek tasvirinin, aslında bugünümüzle ne kadar iç içe olduğunu hiç düşündünüz mü? Sürekli gözetleniyor olmanın, düşüncelerimizi, özgürlüğümüzü nasıl etkilediğini... Gerçeklerin nasıl bükülebileceğini, tarihin nasıl yeniden yazılabildiğini... Hepimiz birer ekrana bakarken, gerçekte ne kadar özgürüz? Bu sorular, sadece geçmişe dair distopik bir romanın parçaları değil, aynı zamanda bizim bugünümüz, belki de yarınımız. Orwell bize sadece bir hikaye anlatmıyor; o, bizi uyandırıyor, düşündürüyor. Peki, biz ne kadar uyanığız? Gerçekler ve özgürlükler için ne kadar mücadele ediyoruz?