What A Wonderful World
Odamın perdelerinden içeri girmeye çalışıyor ay. Başımı çevirince, sertçe kesilip fırlamış bir tırnak parçası gibi görüyorum onu. Hemen gözlerimi kapatıp yastığın altına saklanıyorum. Sabah olmak üzere, bir an önce ayakkabılarımı görmek istiyorum.
Üç ay oldu ayakkabılarımı giymeyeli. Dolabın üzerinde duruyor pembe ayakkabılarım. Bağcıklarını
Öyle yorgunumki
Cümleleri tamamlamak istemiyor içim,
Yumuşak 'ğ' ler mesela cok yoruyor beni
Ağzım noktalarla dolu.
Bağıra bağıra susuyorum,
Tanıdık birini görsem,
Yutkunuyorum merhabaları.
Yol dolu içim.
Yollara yol kusuyorum bazen.
İstemiyorum, sevmiyorum, gelmiyorum, gitmiyorum.
Ne kadar karamsarlık varsa ruhuma giydirmişim.
Dolabım
Ne mi oluyor adeta içim pul pul dökülüyor da soranlara peeling yaptım diyorum. Zor işler.
son sigara...
Son sigaramı da bitirmişim gideceğin günü düşünürken.
Gözyaşlarımı sildiğim peçetelerden gelen acı dumanla anladım,
Ne çok göz yaşı dökmüşüm varlığından gelişmek üzere olan yokluğuna.
Nasıl olur diye diye, düşündükçe eskiden yumrukladığım duvarların,
Şimdilerde sayfalar üzerine dökülen gözyaşlarına dönüştüğü zamanlar.
Ne olursa olsun hayat, nasıl olsa son bulacakken senin son olduğun günün gelmesine şaşkın yüreğim.
Aklımın ucundan gitmiyorken gözlerin,
Şimdi ağlamaklı gözlerimden akan yaşlarla dökülüyor hayalin.
Gökyüzü bile kar etmiyor huzura, yüzün dışında,
nereye baksam karşımda, oysa nede güzel bakardın bana.
Şimdilerde karşımda da dursan içim buruk içim dolu, koca zifiri bir boşlukla.
Zamanla gelir belki aklım başıma ama, sen gelmezsin diye gözyaşları Bitmeden akar durur.
Bakamazım yanında durup poz verdiğin çiçeklere, ağaçlara artık,
Geçemezim geçtiğin o aheste yollardan,
Dokunamazım sevdiğin kitaplara,
Ve koklayamazım ne kadar koparmaya kıyamayıp koparmadan kokladığın, koparılmadan kokmayan papatyalara...
Sen yoksun ya bir ben varım sanki bu koca yaşlı Dünyada...
M.Z