İçim dökülüyor önümdeki bardağa,masaya ve halıya
Gözlerim asıyorum avizenin sahte elmazlarına,asma tavana,uzaya
tabiki bunların seninle hiç bi ilgisi yok değil
Hanım çantası çiçeği vardır, bilir misiniz? İçi dosdolu kocaman yuvarlak bavul gibi. İşte gözlerim ağlamaktan hanım çantası çiçeği gibi. Bir posta da eve gelince ağladım. Gene olsa gene ağlarım.
Çok tartışıldı, yazıldı, çizildi. Biliçaltı ajıtasyon dediler, savaş sahnelerini eleştirdiler. İdeolojik reklam, basit olmuş, duygu sömürüsü, çok
Subhanallah!
Hasan gibi sevmek
Burada yazdığım hadise gerçek bir olaydır ethem cebecioğlu hocanın bir konuşmasından alıntıdır ses kaydı mevcuttur. İnanıp yada saçma bulmak tamamen size bağlı beni son zamanlarda en etkileyen hadiselerden biri olduğu için sizlerle de paylaşmak istedim uzun ama okumanızı tavsiye ederim;
''bizim ankara'da hasan diye delikanlı
What A Wonderful World
Odamın perdelerinden içeri girmeye çalışıyor ay. Başımı çevirince, sertçe kesilip fırlamış bir tırnak parçası gibi görüyorum onu. Hemen gözlerimi kapatıp yastığın altına saklanıyorum. Sabah olmak üzere, bir an önce ayakkabılarımı görmek istiyorum.
Üç ay oldu ayakkabılarımı giymeyeli. Dolabın üzerinde duruyor pembe ayakkabılarım. Bağcıklarını
BİLDİĞİN GİBİ DEĞİL
Yüreğime sığmıyor artık bunca hezeyan
Yerlere dökülüyor bildiğin gibi değil
Mutluluk diye ektim filiz verdi bu hüsran
Ciğerim sökülüyor bildiğin gibi değil
Uçurumlarda gönlüm düştükçe de düşüyor
Rüzgarlar sıcak esse bile içim üşüyor
Ufukta koca güneş sanki hüzün ışıyor
Ümidim yıkılıyor bildiğin gibi değil
Düğüm düğüm içimde kalıyor yediklerim
Koşa koşa kaçıyor bütün istediklerim
Lime lime doğranmış, sızlıyor kemiklerim
Etlerim çekiliyor bildiğin gibi degil
Adın Uğur, bahtin karadan daha kara
Kaderin harlı ateş, bedenin dersen çıra
Zamanı yük almışsın, gecede ışık ara
Günlerim yakılıyor bildiğin gibi değil.
09-05-2018
Uğur UKUT
içim dökülüyor.
Yeni hüküm güncellemesi.
Siz Müslümanları yobaz sanıyorsunuz ama biz hepimiz ictihad ediyoruz. bugün bizzat şahit oldum :) öğlen bir mevzunun caiziyeti hususunda bir abla ile muhabbet ederken bana "gece yattığnda kalbini rahat bırakan her iş helaldir." dedi :) bende "Öyle bir şey olur mu canım, bir yaparsın rahatsız eder, iki yaparsın rahatsız eder, üçüncü de etmez, niçin ?
Çünkü ortada rahatsız olacak bir kalp kalmaz. Aklıselim olsak bile tek başına o yeterli değil. Hükümler keyfileşir bunu esas alırsak suan avamin genelinde aklıselim kimse bile olmadığına göre Neyin cevazi bu ? Dayanagin nedir " vs vs önemli önemsiz birşeyler geveledim.
Kalpteki süveyda çoğaldıkça böyle böyle genişletiyoruz sınırları haddimiz olmayarak. Bunu hepimiz yapıyoruz. Bilmiyoruz. Bir hocadan (!) (Neyin hocası, kimin hocası) İki bir şey duyuyorsak ölene kadar onu savunuyoruz. Araştırma yok, hocalar mensupsa o iş helal oluyor. Bu size başka bir dini hatirlatmiyor mu ?
Niçin bu teslimiyet yanlış yapanlara var da doğruyu savunanlara yok. Nassı temel alarak konuşanlara hep muhalif olarak çıkan birilerini görürsünüz. Hurafeyi, israiliyyatı nerde dinde olmayanı temel alan olursa da ardında teslim bir kitle var. Ne çekiyor ?
Iyi ki doğdun melegim.
Miniğim,
Her şey tamdı senle,
Ve sen gittin,
Her şey yarım,
Ben ise hiçim,
Sensiz yanıyor içim,
Kalp sızım,
Etraf kalabalık ben yanlızım,
(Temmet)
/Duyguların Bulağı Turfa Suları Dudağı Çatlamış Yolcu
I.
Garip çok garip bir mevsimde
Ne yolda durak ne bir konak yolda
Han desen çok uzak kalır soruda
Düşmek bulmak bilinç bir linç içinde
Çünkü bil inçleriyle övünenden kaçan
Kaçtıkça sinirlere felç yağdıran dili dumura
Umuru umudu mahalle yangınına uğratan
Ben ne desem aklına ne
Karanlık Uykular
Efsaneler dökülüyor toprağa bir doğuşu andıran
Ama içim sonu gelmeyen yenilgilere teslim
Geçmişe hasrettir çektiğim, bu yangın ikliminde
Ve sancılarla çevrilidir karanlıklardan uyanmak
Yılgın bir edayla hızlanır zaman, bana yetişmek için
Hatıralar bile unutur beni çaresiz bir telaşla
Rüzgârlar taşırken yitik sabahlardan seslenişimi
Durgun ruhuma ayrılık hüznü siner
Duvarlar suskunluğumu gizler en diri renkleriyle
Ve pencereler aydınlıkla doldurur en derin yaralarımı
Bense reddettim güzelliğe dair fırsatları
Hiç söylenmemiş şüpheleri haykırdım dağlara
Kaçınılmaz hatalarla ziyandayken mevsimler
Kuşlar bile güler avuçlarımdaki tasalara
Seyre dalar gözlerim olmazların yurdundaki mucizeleri
D.K.
~ Salvo II ~
Düğümlenmiş boğazımdan şimdi yüzlerce gemi geçer.
Kalemi alıp 'Hiç'imi kağıda dökmek istedikçe, kader çizer ve beklemeden ansızın siler.
Yeni başlıyorum, hele gitme bir dur!
İçim 'his' ağrısı, dışım gittiğin o her şehir.
Gönlümün altını kazıyor korkunç, bir o kadar sağanak yağmurlar, kısa bir film oluyor her köşe başında yıldırım misali yoluma çıkıyor gözbebeklerin.
Sevgimi taklit ediyor çocuklar, cesaretimi takdir.
Bir kimliğe bürünüyor Kasım, bir yılgın boşluğa dökülüyor Eylül.
Bırakalım yağsın yağmur, boşaltsın yokluğunu, sen gel buraya...
Çünkü, ben tek atımlık kurşun gibi menzildeyim ve bu ayrılık çok çirkin.
Bak bulutlar gri, kasvet çöktü şehrin üstüne.
Ve ben yalınayak yürüyorum ıslak kaldırımlarda. Belki soğur içim,
hafifler yangınım diye
attım kendimi sokaklara yine.
Saçım ıslak,
kaşlarımdan damlalar dökülüyor yanaklarıma.
Ağlıyorum..
Ben, yine ağlıyorum.
Yağmur taneleriyle harmanlanan gözyaşlarım..
Öyle korkuyorum ki böyle
itiraf
Herkes birikmiş bizi seyrediyor. Dağılın! Kukla oynatmıyoruz burada. Acı çekiyoruz. Tutunamayanlar’dan
Bu anlatacağımın Selim Işık’la ilgisi yok.
Bu Selim’le aynı koğuştaydık, cezaevinde. Üst katımda yatar, geceleri homurdar, horuldardı. Ben topal olduğum için alt katı vermişlerdi bana. Selim’in horultusundan uyku
Kaç ilaç geçirir kalbimdeki bu elemi
Neyle dindiricem boğazımda düğümlenen kederi
Daha ne kadar uyumadan bitirecem geceyi ?
Sonra ne zaman huzur kaplayacak içimi?
Kime anlatacagim denizi iyi gelmeyen tek şehri
Kim anlacayak beni, gökyüzü boğuyor dememi
Derken vakit geç olmuş bir hayli
Beklenen bekletmiş yine gözümde canlanır hayali
Kaç zaman
Öyle yorgunumki
Cümleleri tamamlamak istemiyor içim,
Yumuşak 'ğ' ler mesela cok yoruyor beni
Ağzım noktalarla dolu.
Bağıra bağıra susuyorum,
Tanıdık birini görsem,
Yutkunuyorum merhabaları.
Yol dolu içim.
Yollara yol kusuyorum bazen.
İstemiyorum, sevmiyorum, gelmiyorum, gitmiyorum.
Ne kadar karamsarlık varsa ruhuma giydirmişim.
Dolabım