Hanım çantası çiçeği vardır, bilir misiniz? İçi dosdolu kocaman yuvarlak bavul gibi. İşte gözlerim ağlamaktan hanım çantası çiçeği gibi. Bir posta da eve gelince ağladım. Gene olsa gene ağlarım.
Çok tartışıldı, yazıldı, çizildi. Biliçaltı ajıtasyon dediler, savaş sahnelerini eleştirdiler. İdeolojik reklam, basit olmuş, duygu sömürüsü, çok
What A Wonderful World
Odamın perdelerinden içeri girmeye çalışıyor ay. Başımı çevirince, sertçe kesilip fırlamış bir tırnak parçası gibi görüyorum onu. Hemen gözlerimi kapatıp yastığın altına saklanıyorum. Sabah olmak üzere, bir an önce ayakkabılarımı görmek istiyorum.
Üç ay oldu ayakkabılarımı giymeyeli. Dolabın üzerinde duruyor pembe ayakkabılarım. Bağcıklarını
Subhanallah!
Hasan gibi sevmek
Burada yazdığım hadise gerçek bir olaydır ethem cebecioğlu hocanın bir konuşmasından alıntıdır ses kaydı mevcuttur. İnanıp yada saçma bulmak tamamen size bağlı beni son zamanlarda en etkileyen hadiselerden biri olduğu için sizlerle de paylaşmak istedim uzun ama okumanızı tavsiye ederim;
''bizim ankara'da hasan diye delikanlı
BİLDİĞİN GİBİ DEĞİL
Yüreğime sığmıyor artık bunca hezeyan
Yerlere dökülüyor bildiğin gibi değil
Mutluluk diye ektim filiz verdi bu hüsran
Ciğerim sökülüyor bildiğin gibi değil
Uçurumlarda gönlüm düştükçe de düşüyor
Rüzgarlar sıcak esse bile içim üşüyor
Ufukta koca güneş sanki hüzün ışıyor
Ümidim yıkılıyor bildiğin gibi değil
Düğüm düğüm içimde kalıyor yediklerim
Koşa koşa kaçıyor bütün istediklerim
Lime lime doğranmış, sızlıyor kemiklerim
Etlerim çekiliyor bildiğin gibi degil
Adın Uğur, bahtin karadan daha kara
Kaderin harlı ateş, bedenin dersen çıra
Zamanı yük almışsın, gecede ışık ara
Günlerim yakılıyor bildiğin gibi değil.
09-05-2018
Uğur UKUT
Ölürken Milletin Hakkını Düşünenler
Asteğmen Şükrü Fuat askere yemekte pilav dağıtıldığını söylüyor ve aklını hayalini aşan manzarayı şöyle naklediyor:
"Pilavın taneleri boğazıma dizildi. İçim içime sığmıyor. Biraz endişelerim de yok değil. Teselli aramak için askerlerin arasında dolaşırken manga komutanlarından Aloş'un sesini duydum. 'Kimse yere yemek dökmeyecek... Pirinç dökülüyor... Dikkat edin kardeşlerim... Nankörlük etmeyin milletin malına...' Aloş'a yaklaştım, hani biz ölüme gidiyoruz, sen pirinç tanesinin derdindesin. Galiba farkında değilsin der gibi 'Aloş haberin var mı? Bu gece süngü hücumu yapacağız!' Aloş bana döndü ve gayet sakin ve kendinden emin bir eda ile 'Bilmem mi komutanım? Bilmem mi? Geride bıraktığım 8 emanetim var. Ölürken hem ailemin, hem milletimin hakkına nankörlük edemem' Sonra ellerini kaldırdı ve 'Allahım! Yüzümüzü kara çıkarma!' dedi."
Milleti için can vermeye gelmiş ama milletin bir pirinç tanesine nankörlük etmemeyi düşünecek yüce gönüller...
Sayfa 74Kitabı okudu
