Biz bütün doğrularımızı başkalarının yanlışlarında kaybettik
Oysa biz hiç kimseye hiçbir yanlış yapmamıştık
Ardıç kuşlarının yuvasını yapmasına yardım etmiştik,
Yuvasız kedileri beslemiştik,
Kırlangıçları beklemiştik senelerce,
Gelmeyeceklerini bile bile
Biz bütün yollarımızı dar yapmıştık,
Daha çok ağaç yeşerebilsin diye
Biz solmasın diye çiçekler ağlamıştık sessizce
Yolmuştuk dikenleri çıplak ellerimizle
Masum bir çocuk var içimizde
O büyümedi bizimle, büyütmedik onu,
Kirletmedik
Kirlenerek büyüyen dünyaya inat,
Bir çocuk saklıyorum içimde
Seni bir de...
Murat Şahan
İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var.
Bir şehre ait olmak gelmez elimden
İçimde bi' çocuk var hep gitmek isteyen
İçimde incinmiş bir çocuk ağıdı,
Avuç avuç cam kırıkları gözbebeklerimde,
Düşmemek için kendime tutunuyorum.
Şükrü Erbaş
Sayfa 213 - HayatKitabı okuyor
şimdi arkama dönüp baktığımda fark ediyorum, ne kadar tazeymiş yaralarım. ne kadar hazırmış kanamaya, ne kadar hazırmış kabuk bağlamaya. nasıl da bir çocuk gibi bekliyormuşum dönmeni, dönebilme ihtimalini, dönsen bile her daim hissedeceğim eski seni özlemeyi. aslında nasıl da iyi biliyormuşum dönmeyeceğini, gelsen de içimde koca bir dünya yüküyle yaşayacağımı. ama işte olay da tam şurası, bunlara rağmen neden istedim dönmeni, neden bekledim eski seni, neden istedim sevmeni. ben bilmiyorum. sende bilme. artık seni tanımıyorum. artık beni tanıma
..başına böyle korkunç bir olay gelmiş biri olarak, içimde O'na karşı bırakın sığınma arzusunu, en ufak bir isyan, bir itiraz hissi dahi taşımıyorum.
Ama bu kayıtsızlık, bu hiçlik gibi içimi kemirip duran şey, zamanla canımı yakmaya beni huzursuz etmeye başlamıştı.
Yeniden, bir çocuk gibi inanmak istiyordum Allah'a.
Sayfa 16Kitabı okudu
Oaristys
Ey hatırası içimde yemin kadar büyük,
Ey bahçesinin hoş günlere açık kapısı
Hâlâ rüyalarıma giren ilk göz ağrısı,
Çocuk alınlarda duyulan sıcak öpücük.
Ey sevgi dalımda ilk çiçek açan tomurcuk,
Kanımın akışını yenileştiren damar,
Gül rengi ışıkları sevda dolu akşamlar,
İçimde yeni bir fecir gibi doğan çocuk.
Tahta havalenin üzerinden aşan hatmi
Ve havaları seslerimizle dolu bahar,
Koşuştuğumuz yollar, oynadığımız sular,
Kâğıttan teknesinde sevinç taşıyan gemi.
Duyup karşı minarede okunan yatsıyı
Yatağıma sıcaklığını getiren rüya,
Denizlerinde onunla yaşadığım dünya
Ve ey ufku beyaz cennetlere giden kıyı.
Ah! Birçok şeyler hatırlatan erik ağacı
Ve o ilk yolculukta başlayan hasret, zindan;
Atları çıngıraklı arabanın ardında
Beyaz, keten mendilimde sallanan ilk acı.
Sayfa 161Kitabı okudu
"Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.."
Dirildi içimde koca bir nefret
Kin kustum geceye
Ayı aradım gökte
Saklandığı karanlığa tosladım
Düştüm tutsaklaşmış heceye
Yıldızlar ya yıldızlarda kayıp
Karanlık çekiyor içine göğü
İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var.
Ben istiyorum ki Nurten gelsin, o beni sevsin.
Biliyorum, tenim yaşlanmamıştı henüz bu satırları yazarken ama soluk soluğa kalmış yorgun bir çocuk vardı içimde. Hayalleri katledilmiş bir genç kız… Ben hayata hep ürkek, hep korkak, birazda hırçın davrandım. Belki korkum kendimden çok içimdeki çocuğu kaybetmektendi…
Ben büyümeden katledildim…
En mutlu olduğum anda, en büyük felaketi yaşadım… Yalnızlığın, yabancılığın, haksızlığın, içine düştüm. İnan bana şu anda ben de en az senin kadar öfkeliyim bu zalim hayata…
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Sizler, tüm umutları kesilmiş insanlarsınız! Sizler, dört duvar arasına mahkûm olmuş insanlarsınız! Sizler... sizler, dışarıda ve içeride hiçbir işe yaramaz, dünyaya yalnızca gün saymaya gelmiş zavallı insanlarsınız! İşte buraya bir silah koyuyorum, işte umutlarınız ve yaşamınızı kısıtlayacak, birinizi daha hayattan silebilecek gerçeklik; bunu