Yakamoz Papatya [1-19]
Sevgiyi bilirmisin bayım gerçekten? Eğer severseniz birini küçük bir yanlışı demirden yapılmış kalbinizin bütün odacıklarını kırar. Size nerde alındım bilmiyorum. Sadece bildiğiniz doğruları gerçekleştirdiniz ve yapılması gereken yapılmalı dediniz bir ölünün defnedilmesi gibi. Yapılması gerekenler yapıldı bayım. Ama ben elimde sadece kırık kalbimi buldum. Yapılması gerekenleri yaparak benim kırdığım bir kalpti sanki. Ne olduğunu anlayamıyorum bayım. Sadece içimdeki sesler kavga ediyor. Sürekli kendi kendime konuşurken buluyorum kendimi. Bayım, o benim kardeşimdi. Onun benim kardeşim olduğunu unutmadınız değil mi?O benim kardeşim.
Çok şey yitirdim ama en çok da kendimi
Hayallerim vardı benim
Yapamadığım her şeyi sevdiğim insanla yapmak gibi
Eksik hissettiğim her anda elini tutup ona sığınmak gibi
Sevdiğim şehrin huzurlu sokaklarını onunla adımlamak gibi
Umutlarım vardı benim
Kötü düşünmek, hissetmek nedir bilmezdim
Gözyaşlarım hep içimdeki yangınları söndürebilmek için akardı
Gülüşlerim vardı benim
Zamanla hepsi soldu
Engel olamadım, karardı gökyüzü
Yaşamak ise kalbime eziyet etmeye başladı
Aldığım soluklar ruhuma saplanan bir hançer misali
Ben sevgiyi, huzuru, mutluluğu, hayallerimi, şehrimi özledim
Ben anıların enkazında geleceğin kaygısında boğulmaktan çok sıkıldım
Ben, beni ben yapan her şeyi özledim
16.05.2024
Bugün yolda yürürken sendeledim. Bir elim sürekli göğsümde, tetikte bekliyordu. Sanki her an duracak olursa kendisine masaj yapmak için. Normalde de öyleyimdir ama bugün biraz daha fazlaydı. Bugün içime ağır gelen bir şeyler vardı. Mesela sen. Mesela seninle tanıştığım insanlar ve mekanlar.
Fatma’yı gördüm bugün. Aklıma hemen sen geldin. Acaba o