Yüksek insan, dışına değil, içine kıymet verendir
Sana kızgın değilim. Sana kızmayacak kadar seni iyi tanıyorum. Sonra seni seviyorum. Neden sevdiğimi bilmeden seviyorum. Bu sevgiyi her gittiğim yere beraber götüreceğim. Allahaısmarladık
İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile...
Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum
Reader Follow Recommendations
Bu hayatın bir manası olmak icap ederdi. İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı! Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı.
ben ne zaman fırsat bulsam yamacında soluklanır, dibine kıvrılırım. başımı yüklerim bedenine, kalbinin atışını duymak için huysuzca kıpırdanırım. bir bebek olurum, istemiyorum çocuk olmak. çocuklara kıyılıyor da bir bebeğin gözyaşına dayanamıyor yüreği berrak olanların. senin yüreğin ben de berrak, öyle kabullendim. sen, ne zaman huysuzlansam beni bağırına yatırmak zorunda kalacak idin ta ki benden gitmeden önce. belki sinerdim boyun girintine, kokun ağlatırdı. güzelliği yaşartırdı gözlerimi. gözyaşım akardı, çekinmezdi senden. boynundan süzülür köprücüğüne dolardı yaşlarım. serçeler gelirdi dibimize, geri çekildiğim vakit şarkırlardı melodiyi, konarlardı köprücüklerine. tuzlu muzlu ama yumruları giderdi bilhâssa gidecekti de. ama sen kursakta yemi bıraktın, bile bile gittin. serçeler ağlamak istemedi, onlar soluksuz kaldıkları için gözyaşı döktü; zorunlu kılındı ölüm.