İçime çektiğin havanın bile ağırlığı
Yüreğimde onca baskıya eş değer
Tatamamak yasayamak ne acı bilemessin
Sen uykunda rüyalarında
Ben ömrünü uzatan gerçeklerin yüzüme tokat atışında mutluyum
Yalandan dünyada hikayeler yazmanın
Sarmalı içinde uyuşmuş ellerim de
İrkilme içinde uyanır oluyorum
İstekleri olanın
Değersiz tarafıyım
Dilek ağacı her tarafım
Ama aşacak bir yol bile yok
Sana ufacık selam bile getircek
Sandal parçası olamam
Taşar gözlerimden sular nehir ler
Denize taşır dalgalar ile kalamam
Ufak yüreğimi titreten koca denizi arşınlayamaz
Boğulurum deryanda
Kaybolurum semanda
Susuz kalırım güneşinde
Yaralar açılır ölümle kalırım her deneyişimle
Korkak kalbim senle oluşuna
Tutamam ya nasıl gizledim?
Ele sustum içime söyledim
Gizli aşk bu hiç kimse duymasın
Sapamam ya yolu özledim
Hayal neymiş? rüya bir yana
Seçemem ya seni özledim
Ah be hiç haberin yok
Eş dost biz gama düşece'z
Sen durma koy saki içece'z
youtu.be/y035E2kzLYM?si=...
Kendimle terapi
Eksikliğini duyduğum şeyi elde ettigimde icime dolan yasama sevinci hayattan yeni beklentiler olusturmama sebep oluyor, bu sefer sahip olamadiklarim yuzunden yeniden dibe cekiliyorum. Beklenti hayal kirikligiyla eş deger neredeyse, beklememek de insani değil. Insan olarak mutluluk galiba mumkun değil.
Hiçbir şeyin ortasındaki şey
Yürüyorum bir yerlere doğru... Upuzun tükenmeyen dağlardan aşağıya yuvarlanan minik bir taş parçası gibi oraya buraya istemsizce boyun eğiyorum. Niteliksiz duygularımın içindeki sarsıcı hayallerime tutunarak her güne bir lanet okuyorum. O hayaller bu yozlaşmış çevreye nasıl tutunsun! Gözyaşlarım içime aktıkça fikirlerim zincire vuruluyor. Tüketiyorum kendimi ve diğer her şeyi. Planlar ve arzular zamanın bir ucuna takılıp yitip giderken kaybolanların farkına bile varamayacak kadar yitiriyorum kendimi her defasında. İlkel dürtülerimi modern kalıplara tıka basa doldurdukça kusuyorum içimdeki bilincini yitirmiş düşlerimi. Her gün kendimi İsa gibi çarmıha gerilmiş gibi hissetmeden var olamıyorum. Retoriklerimi ilke haline getirdikçe kuş bakışı izliyorum kendimi. Neydi bu yaşadıklarımın tümü? Ölüm yatağına olan merak duygusu ölüme gidenlerdeki pişmanlıkla eş değilse eğer yaşayanlardaki bu kırılmış düşlerden geriye tanrı kalmaz mıydı?
Bir sus geldi içime
Kıyısındayım yalnızlığın
Ölüm gibi bir şey
Ama ölüme çok var daha
Sessizliğim kendi sesimden değil
Gözlerim ufukta savrulan saçlarını
Kulaklarım saçlarına değen rüzgarı
Arıyor
Bir sus geliyor içime