Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Beni derinden etkileyen kitaplardan birisi, Bir İdam Mahkumunun Son Günü.
Dönem insanlarının gözleri önünde birinin idam edilmesini dalga geçerek izlemelerini kınayan bir kitap. Giyotin yoluyla idam cezasının modern olarak görüldüğü bir toplumu eleştirir.
Bununla birlikte karakterin hayatında en değer verdiği kişi olan kızının henüz o hayattayken kendisini unuttuğunu ve tanımadığını fark eden bir babanın yaşadığı acıyı anlatır. (Beni en çok etkileyen yerlerden birisidir.)
Özgür olmanın, güneşi görebilmenin, temiz hava soluyabilmenin ne kadar değerli olduğunu hatırlatır bize.
Ölümü, çekeceğimiz ağır bir ceza olsa bile hemen kabullenmememiz gerektiğini, bedel ödeyecek olsak bile ardımızda bırakacağımız kişileri de göz önüne alarak karar vermemiz gerektiğini anlatır.
Okunmasını kesinlikle tavsiye ettiğim ve çok beğendiğim Victor Hugo kitaplarından birisi.
90 syf.
10/10 puan verdi
İnsanın umutsuzluğunu daha iyi anlatan, hissettiren, betimleyen bir kitap okumamıştım. Bu kitaba sınav dönemimde başlamam bir hataydı ama sorun değil bitirdim.
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü...bir daha beni böylesine içine çeken bir kitabı tekrar kim bilir ne zaman okuyacağım? Sanki..sanki mahkûm ile o suçu işledim, kararın acımasızlığı soğuk mahkeme salonunda ikimizin yüzüne aynı anda çarptı, haftalarımızı beraber o pis hücrede geçirdik, idamın soğuk adımlarının karanlık koridordaki yankılarını dinledik. Sanki yaralandım, yaşadım, idama adım adım yaklaştım, giyotinin keskinliğini hissettim, kürek mahkûmu olmak için yalvardım onunla birlikte. Her şeyi öyle derin hissettim ki sanki ben idama mahkûm edilmiştim. Sanki daha önce o hücrelerde kalıp sonra idama yürüyen mahkûmların duvarlara kazıdıkları yazılara dokunup her birini okudum. Kitabı yaşadım, her kitabı yaşarım aslında ama bu kitap, Bir İdam Mahkûmunun Son Günü bana çok başka şeyleri deneyimletti, hissettirdi.
Son sayfayı okurken içimde kopan fırtınalar bir idam mahkûmunun benimle paylaştığı duygular fırtınasıydı.
Giyotinin keskin gölgesine bir bakış atıp selamlıyorum sizleri.
“Giyotin en acısız ölüm şekliymiş. Oysa bedensel acı, ruhsal acının yanında hiç kalır. Belki günü geldiğinde, zavallı bir insanın bu son sözleri, payına düşeni yapacaktır.” inanılmaz bir kitap acabaların içinde kaybolacağınız katilin kim haklının kim vb olduğunu merak edip sürekli kafanızın karışacağı bir o kadarda sürükleyici bir kitap trajikomik diyebilirim o halde iyi okumalar :))
90 syf.
8/10 puan verdi
Bir İdam Mahkumunun Son Günü
Öncelikle kitabın son derece akıcı ve kısa olduğunu belirterek başlamak istiyorum incelememe. Gerçekten bir günde çok rahat bir şekilde bitirebilirsiniz. Victor Hugo insanlık tarihinin en kara lekelerinden biri olan "Guillotine"e olan nefretini ve ölüm cezasına karşı fikirlerini belirtiyor bu kitapta. Kitabın önsözünü kesinlikle atlamamanızı öneririm kitabın önsözüne de sıradan bir önsöz muamelesi yapmak yanlış olur. Son derece akıcı bir önsöze sahip neyse lafı çok uzatmadan kitabın beni en çok etkileyen detaylarına değinmek istiyorum. Öncelikle kitap çoğunlukla karakterimiz Charles'ın idam cezasına çarptırıldıktan sonra kendi içerisinde hissettiği duyguları konu alıyor. Bana göre kitabın en özel kısmı karakterimiz Charles'ın neden idam edildiğini bize yazarın anlatmaması. Charles arada bir bunu hak ettim gibisinden cümleler kursa da kitap boyunca bir kere dahi ben suçsuz yere idam ediliyorum demiyor(veya diyemiyor) ve yazar da detaya inmemeyi tercih ediyor. Yazarın bu anlatımı tercih etmesi idam cezasının sadece masumlar için değil tüm insanlık için ne kadar yanlış bir sistem olduğunu daha rahat vurgulamasına büyük katkı sağlıyor ve anlatmak istediği şeyi okurun gözleri önüne açıkça seriyor. Değinmek istediğim bir başka kısım ise karakterimiz Charles'ın ne kadar istese de(ve aslında onu hayattan koparabilecek şeyler yaşamasına rağmen) hayattan kopamaması ve son şansında bile af dilemesi hayatın ne kadar değerli olduğunu gözler önüne seriyor. Lafı çok da fazla uzatmak istemiyorum bana göre okunması gereken bir kitap ve gerçekten okursanız bir şey kaybetmez ve duygu dolu anlar kazanırsınız esenlikler dilerim...
''O zaman tepeden tırnağa titrerken beni götürüp kollarının arasına, dizlerinin dibine atsınlar, o ağlasın, birlikte ağlayalım, sözleri beni teselli etsin, yüreğim onun göğüsünde sakinleşsin ve o benim ruhumu kavrarken ben onun Tanrı'sına kavuşayım''
Öncelikle inceleme yazmakta pek iyi biri değilim bunu belirtmek isterim.
Bu kitap bana klasik okumayı sevdiren nadir kitaplardan biridir. Normalde bir kitabı beğenmem çok zor ve çabuk sıkılırım ama bu tamamen farklıydı, olayın girişi, gelişimi, bitişi her şeyiyle mükemmeldi. Benim için çok akıcı bir anlatımı vardı ve olaylar çok güzeldi.
Kitabın konusu için adından da anlaşıldığı gibi idam kararı alınmış bir mahkum var ve kitabın içinde bölüm bölüm neler yaşadığı, neler hissettiği ve düşünceleri var böyle söyleyince sıkıcı gelebilir ama tam tersi, bir oturmada bitirilebilecek bir kitap. Okuyun, okutturun.
Felsefe, edebiyat gibi konuları sevenlerin özellikle ters köşe yaşamak isteyenlerin sevebileceği bir kitap.
·
Puan vermedi
İdam Kalktı. Yaşasın Linç Kültürü.
Paris’te meşhur bir meydan var; adına Greve Meydanı deniyor. Bu meydanda, idam cezasına çarptırılmış mahkumlar halkın önünde giyotinle idam ediliyordu. Özellikle Fransız İhtilalinden sonra Fransa’daki siyasi istikrarsızlık, belli bir süre devam etti. Bu süre boyunca siyasi otoritenin sürekli el değiştirmesi, beraberinde idam edilen düzinelerce