İktidar Olmak Devlet Olmak Demek Değildir
Devlet toplumun tümünün ortak aklıdır. İktidar ise bir siyasi ideolojinin çoğunluğu ele geçirerek yürütme görevi elde etmesidir.
Bu ayrım üzerinde daha detaylı irdeleyecek olursak devlet ve hükümet veya iktidar arasında ki farkı daha iyi anlayabiliriz.
Bir toprak parçası üzerinde egemenlik kuran bir ulus yararına sosyal, hukuki, ekonomik ve
Lenin, öncü sosyalist parti liderliğinde Sovyetler Birliği sınırları içerisinde ve hatta dışarısında halk kitlelerinin burjuvazi karşısında eğitilerek ve örgütlenerek, karşı hegemonik bir sosyalist ideolojinin var olmasını savundu. O devirde İtalyan Komünist Partisi kurucu üyesi ve sosyalist kuramcı olan Gramsci de Lenin gibi burjuva ideolojisinin yanı sıra bir de sosyalist ideoloji veya proleter ideolojinin olması gerektiğini iddia etti ve Avrupa Marksizm'inin temellerini oluşturdu.
Sayfa 18
Türkiye, kendi iç etnik sorunlarıyla, kendi devletinin sınırları dışına taşan hem eski hem de yeni bir Türkler diasporasıyla bu istikrarsızlık alanının göbeğinde bulmaktadır kendisini. Ne yazık ki bazı Türklerin, Rus Devrimi ile şimdi ortadan kalkmış bulunan SSCB’nin istikrarlı dönemi arasındaki yıllarda su yüzüne çıkan pan-Turancı emelleri canlandırarak bu istikrarsızlığı körükleyebilmeleri tehlikesi de vardır. Asya’daki eski Sovyet cumhuriyetlerinin çeşitli halklarıyla etnik ya da dilsel yakınlık iddialarına dayalı politik emeller, bu kitapta serinkanlı biçimde analiz etmeye çalıştığım milliyetçi ideolojinin mistifikasyonlarının bir parçasıdır. Tarihçiler olacakları pek fazla etkileyemezler. Gene de, büyük küçük milli şovenizmin tehlikeleri konusunda uyarıda bulunabilirler. Ayrılıkçı küçük millet şovenizmine karşı koyulmalıdır.
Sayfa 10Kitabı okudu
Toplumsal yasalar bir toplumsal gerçeklik alanını yapılandırırlar, ahlaki Yasa, gerçekliğin bize dayattığı sınırları hiç hesaba katmayan koşulsuz bir buyruğun Gerçek'idir – imkânsız bir buyruktur. "Yapabilirsin, çünkü yapman gerekiyor!; toplumsal yasalar bencilliğimizi pasifize eder ve toplumsal içsel denge eğilimini düzenlerler; ahlaki Yasa bir koşulsuz zorlama unsurunu devreye sokarak bu iç dengede dengesizlik yaratır. Kant'ın nihai paradoksu, pratik aklın teorik akıl üzerindeki bu önceliğidir: Ancak kategorik buyruğun "irrasyonel" zorlamasına teslim olduğumuz takdirde, kendimizi dışsal toplumsal kısıtlamalardan kurtarabilir ve özerk, aydınlanmış özneye yakışan olgunluğa ulaşabiliriz.
Sayfa 96 - Metis Yayınları, 5.Başım, 2015, İstanbul.Kitabı okudu
